👁🗨 به دنبال رد پای مار در اساطیر در این قسمت سفری به دور افتاده ترین سرزمین جهان یعنی قاره
#آمریکا خواهیم داشت و جایگاه این موجود سراسر شگفتی را در اساطیر اقوام
#سرخپوست بومی آمریکا بررسی خواهیم کرد.
برای بزگترین و پرجمعیت قبایل سرخپوستان آمریکا یعنی تمدن
#آزتک، مار در والاترین جایگاه الوهیت قرار میگیرد. چرا که معروفترین تناسخ خالق بزرگ، خدای خدایان
#کتزال_کواتل به شکل یک افعی کیهانی پردار با پرهای رنگین تصور می شود. همین هیبت برای معادل کتزال کواتل در اساطیر
#مایا یعنی
#کوکولکان نیز متصور است. در این معنی "مار" به عنوان هیبتی خوش یمن و سرشار از زندگی و آبادانی در مقابل "جگوار" قرار می گیرد. چرا که پس از عصر کنونی (عصر افعی بالدار) در تناسخ های دوره ای جهان، که توسط برادرهای خالق دوقلو به صورت یک در میان اداره می شود، عصر جگوار فرا می رسد. به تقابل در این عرصه جگوار هیبت نماینده از سوی
#تزکاتلیپوکا و پیام آور ویرانی و قتل عام نوع بشر است.
مار در اعتقادی راسخ از سوی تمدن
#اینکا حیوانی بس مقدس پنداشته میشود و افعی ها و علی الخصوص مار زنگی نماینده ای از سوی خدایان و یک رابط روحانی بین دنیای فانی و دنیای خدایان هستند. بنابر این اعتقاد هتک حرمت به مارها می تواند پیامدهای جبران ناپذیری را به همراه داشته باشد. تا جایی که نسخه اینکایی از روایت "طوفان نوح" به یک مار مرتبط می گردد! داستان از جایی آغاز می شود که
#اینتی خدای بزرگ خورشید تمدن
#اینکا برای اینکه ماری آسمانی یکی از ارواح آسمانی که عموزاده وی بوده را نیش زده بود، مار را به شکل دردناکی می کشد. این اتفاق باعث روان شدن سیلی عظیم بر زمین میشود که تمامی شهرها را غرق می سازد. سپس انسانهای نجات یافته ابتدا به بلندی ها پناه می برند. چون سطح آب به بالای قله ها نیز می رسد، قوم نجات یافته به درگاه
#ماما_شوکا مادر خدای بزرگ دریا لابه و التماس می برند که آنها را نجات دهد. پس ماما شوکا تنه یک درخت خر زهره غول پیکر که بر روی آب شناور بود را برای آنان میفرستد و آخرین انسانهای روی زمین با سوار شدن بر تنه خالی درخت نجات پیدا می کنند.
از دیدگاهی نسبتا مشابه مورد اخیر، مار در اساطیر
#آزتک به عنوان ملازمی برای خدای بزرگ باران یعنی
#تلالوک ایفای نقش می کند. اما در این مورد قربانی کردن مارهای سبز رنگ و تقدیم ارواح آنان به
تلالوک می تواند موجب ریزش باران باشد.
برای قبایل شمالی تر سرخپوستان همچون
#شایان ها و قبایل
#ناواهو جایگاه مار به عنوان یک "محافظ ارواح" قابل احترام بود. قبایل
#آپاچی مارها را راهنمایانی می دانستند که ارواح درگذشتگان را در سفر به جهان دیگر و در بازگشت از آن برای دیدار از بازماندگان، به مسیر درست رهنمون می شوند. چنین اعتقادی در فرهنگ قبایل
#یوکاتان از شمال مکزیک نیز قابل بررسی است. حتی امروزه مکزیکی های اصیل در جشن باستانی "روز مردگان" نقاشی ها یا مجسمه هایی از مارهای زیبا و خوش خط و خال را بر سر در خانه ها می آویزند تا ارواح درگذشتگان خانواده بتوانند با دیدن آن نشانه راه خانه را پیدا کرده و به دیدار دوباره اعضای خانواده بیایند.
▫️ @Torecilik