❇️ #سمپاد؛ بودن یا نبودن !
✍ #علیرضا_صادقی، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی
قریب به نیم قرن از تأسیس مدارس تیرهوشان (سمپاد) در ایران میگذرد. تأسیس این مدارس و تفکیک دانشآموزان در طول این دوران همیشه موافقان و مخالفانی داشته است. عدهای تلفیق و عدهای نیز قائل به تفکیک دانشآموزان تیزهوش هستند.
یکی از وجوه تمایز این مدارس انجام فعالیتهای
#فوق_برنامه،
#پژوهش_محور و
#مهارت_محور در داخل و خارج از ساعت آموزشی رسمی مدارس میباشد. در جامعهای که امر پژوهش، جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است، مدارس
#سمپاد، نمایشگاههایی را که ماحصل فعالیت و تلاش یک سالهی دانشآموزان است، را به نمایش میگذارند.
علاقمند بودم که بدانم در مدارس تیزهوشان(سمپاد) چه می گذرد، اما هبچ وقت فرصتی پیش نیامده بود. حال و روز این مدارس را صرفا از روی نوشته ها، یا سخنرانی های موافقان و مخالفان پیگیری می کردم، اما پنج شنبه هفته گذشته(۱۲ اردیبهشت) به دعوت یکی از مسئولین این مدارس، حضور پیدا کردم.
چون تلفیق دانشآموزان تیزهوش و کم هوش با دانشآموزان عادی را در کانادا دیده بودم،
عدالت آموزشی را در این میدیدم که دانشآموزان در کنار هم آموزش ببینند، لذا تا حدودی از سر بیمیلی این دعوت را پذیرفتم.
داخل مدرسه!
وقتی وارد مدرسه شدم، همهجا مملو از شور، هیجان و نشاط دانشآموزان بود. یکی از دانش آموزان پایهی نهم به عنوان لیدر با من همراه شد و از غرفه ها بازید کردیم، هم خودش و هم مسئولین هر غرفه توضیحاتی برایم ارایه می کردند، مثل یک آدم پخته از فعالیت هایشان، با تمام شور و اشتیاق می گفتند.
از غرفهی اقتصاد و پول، غرفههای علوم پایه و مهندسی، غرفههای نجوم، معماری و رباتیک تا غرفه های کار آفرینی و فروش که هر کدام با چندین پروژه که تمامی پروژهها در سنین نوجوانی و در پایههای هفتم تا نهم پیش برده بودند، سرشار از تعحب و تحسین شدم.
از ایده تا اجرا... همه و همه را خودشان راهبری کرده بودند و با اشتیاق توضیحات دانشآموزان را شنیدم.
وارد غرفههای پزشکی شدم که شامل ۱۹ پروژه از تحقیقات در رابطه با بیماریهای روانی و تا ایده برای ساخت برخی وسایل پزشکی بود نیز بازدید کردم و برخی از پروژه ها حتی در مسابقات مختلف پژوهشی کشوری و بین المللی حائز رتبه شده بود. از غرفهی نقد کتاب تا غرفهی رسانه، نویسندگی، نگارستان، اسکیپ روم و ...چه بسیار خلاقانه و بانشاط بودند.
بخشی که برای من بسیار هیجان انگیز بود، بخش غرفهی پروژههای بینالمللی بود که دانشآموزانش هم به زبان انگلیسی و هم به زبان فارسی ارائه داشتند.
در گوشهی از نمایشگاه، کار علمی_هنری درس زیستشناسی چیده شده بود، با عنوان بایو_آرت که دانشآموزان در طول چند ماه از سال تحصیلی، خود خلاقانه چالش هر قسمت از درس زیستشناسی را به صورت هنری و زیبا به نمایش گذاشته بودند. از طراحی بر روی پیکسل گرفته تا طرح چاپ بر روی لباس.
از اهداف درسی این غرفه علاوه بر رفع ابهام درسی با تلاش دانش آموز در فهم ان مطلب درسی ، ایجاد کار افرینی نیز مد نظر بود و به فروش دست ساخته های خود، اقدام کرده بودند.
دانش آموزانی دیدم که نه تنها تک بعدی نبودند بلکه در همه زمینه ها( علمی ،پژوهشی ، هنری ، فرهنگی ، مهارت زندگی و ..... ) بسیار خوب درخشیده بودند.
نکتهی جالب در تمامی نمایشگاه این بود که کلیه فرایند برگزاری، توسط خود دانشآموزان انجام شده بود و از طرف کارکنان و دبیران مدرسه آنقدر به دانشآموز حس اعتماد به نفس داده شده بود که شکوفایی قدرت خلاقیت و اعتماد به نفس نوجوانی در آن موج میزد.
نکته آخر
به نظرم وجود مدارس سمپاد در ایران عین
عدالت آموزشی است، زیرااگر این مدارس هم از دانش آموزان مستعد دریغ گردد، به نظر می رسد، استعدادهای برتر در مدارس عادی، توانایی شکوفا شدن نخواهند داشت. هرچند مطلوب این است که همچون کشورهای پیشرو، دانش آموزان، با هوش، عادی و با نیازهای ویژه در کنار هم زندگی کنند، اما تا رسیدن به این وضعیت، چاره ای جز پرورش دانش آموزان با پتانسیل خاص، وجود ندارد.
استادان حوزه علوم تربیتی نباید خود را محصور در نظریه ها و اتاق های خود در دانشکده ها کنند، ارتباط با مدرسه، تحلیل واقعی تری به دست می دهد. / کانال شخصی علیرضا صادقی
#سمپاد#عدالت_آموزشی👥علوم اجتماعی، مسائل روز
👥👉 @SOCIAL_SCIENCE👉🏿 @SOCIAL_SCIENCE