سوسیالیسم کارگران

✳ «محورِ مقاومتی‌ها» و تناقضات‌شان

جامعه ایران درگیر مشکلاتی پرشمار است. خط‌های فکری متعددی هم در برخورد با آنها و برآمده از آنها شکل گرفته‌اند. خطی فکری و سیاسی هم پیدا شده که موضوع این یادداشت است و معمولا با صفت «مقاومتی» از آن یاد می‌شود. تجلی آن را در قالبِ چندین سایت و کانال تلگرامی و نشریه می‌بینیم. این خط، مقاومت جامعه در برابر ارتجاع را نمی‌بیند و در عوض مقاومت ارتجاعی در برابر «امپریالیسم» را مبنا قرار می‌دهد.
در این نوشته با نظر به گزاره‌های محوری و ادعاهای خودِ جریان، تناقضاتش را بررسی می‌کنیم.

✳مقاومتی‌ها کیان‌اند؟

نام‌گذاری‌شان بیشتر محصولِ عنوان‌هایی است که دیگران به آن‌ها داده‌اند، از جمله دیگر جریان‌های چپ‌گرا. عنوان‌هایی همچون «چپِ محور مقاومتی»، «چپِ آنتی‌امپریالیست»، «چپِ حزب‌اللهی» و «چپِ شیعی» نام‌هایی است که از جانبِ افراد و گروه‌های دیگر در فضای سیاسی و اجتماعی موجود به آنها داده شده است. خودِ اهالی این جریان، با هیچ‌کدام از این نام‌گذاری‌ها موافق نیستند. آنان خودشان را یگانه رهروان و پیروان حقیقی کمونیسمِ «مارکسیست ـ لنینیستی» می‌دانند. خودِ آنان دیگر جریان‌های موجودِ چپ را معمولا با کلیدواژه‌های «منحط» و «کذایی» توصیف می‌کنند و مایل‌اند تحلیل‌ها و داعیه‌‌های‌شان را تحلیل‌هایی «سرخط» جلوه دهند.
اغلب فعالیت‌شان در قالبِ سایت‌هایی از جمله #مجله_هفته، #تدارک_کمونیستی، #افق_روشن و #پراکسیس و حساب اینستاگرامی #مدار_سرخ است. برخی نوشته‌ها و تحلیل‌های سایتِ حزب کار ایران (#توفان) هم بیانگر موضع مقاومتی‌هاست. این جریان امروزه نه در مقامِ مجموعه‌ای پراکنده از افراد و نویسندگان بلکه در جایگاهِ یک «گفتمان» عمل می‌کند. نام‌گذاری جریان به عنوان «گفتمان» به این معنا نیست که ما تنها با مجموعه‌ای از قواعد و نظم‌های گفتاری بی‌نام ونشان سر و کار داریم. کارگزارانی واقعی در درون آن عمل می‌کنند که برای اغلبِ فعالین اجتماعی، به ویژه طیفِ چپِ سیاسی و اجتماعی موجود در ایران شناخته شده‌اند. از جمله شناخته‌ شده‌ترینِ آنان عبارت‌اند از: #مهدی_گرایلو، نویسنده پای‌ثابت مجله هفته، #علی_علیزاده، #سهیل_آصفی، #فواد_شمس، #پریسا_نصرآبادی، #بهمن_شفیق و نویسندگان چندین نشریه و گاهنامه متفرق دانشجویی که در دانشگاه‌های مختلف فعالیت می‌کنند. این‌ها تنها شناخته‌شده‌ترین نام‌های این گفتمان هستند. اما ردِ پا و ادبیاتِ آن در انواع مختلفی از متون و تحلیل‌هایی که با نامِ چپِ «مارکسیست ـ لنینیستی» منتشر می‌شوند، قابل مشاهده است.

✳ ریشه‌های مقاومتی‌ها**

نوعِ برخورد با مسائل مختلف اجتماعی از جانب گفتمان مقاومتی‌ها شباهتِ بسیاری به بخشی از گروه‌های چپِ در جریان انقلابِ ۵۷ و دوره نخست استقرار جمهوری اسلامی دارد، به ویژه به موضع #حزب_توده درباره مسائل مختلفی از جمله مسئله اقوام در ایران، مسئله زنان و آزادی‌های فردی.
چپِ محور مقاومتی امروز هم در دنباله همان نوع موضع‌گیری‌ها، مسئله هویت‌خواهی و مطالبه دموکراتیزه کردنِ فرهنگ و هنر را در کنارِ مطالباتِ زنان و جوانان، مطالباتی «کذایی» و ساخته دستِ «امپریالیسم» می‌داند و آن‌ها را در جریانِ «مبارزه طبقاتی»، اموری دسته‌چندم و در اولویت‌های بعدی قرار می‌دهد.👇👇