پنجشنبه ۲۷ آپریل لندن
تظاهراتِ ضدِ سلطنت
اگر از گزاره‌های نخ‌نمای برساخته‌ی ذهنیتِ استعماری روشنفکرانِ لیبرالِ ایران مانند " چرا ایران عقب ماند و غرب پیشرفت کرد" عبور کرده و تحولاتِ بنیادین را در بستر روندهای اجتماعی-تاریخی درک کنیم، می‌بینیم که "ما عقب‌مانده نیستیم".
از جمله این‌که "ما" واژگون کردن نظام‌های سلطنتی را در تارکِ قیام‌های ضد استبدادی و برابری‌خواهانه داریم و اکنون چهار دهه است که برای جمع کردنِ بساطِ روحانیت و شریعت‌‌مداری مبارزه می‌کنیم. قیامی که در ایران جریان دارد، در بطنِ خود خواستارِ برانداختنِ تمام اشکالِ انقیاد از ستم‌های جنسیتی، طبقاتی، ملی و ساز و برگِ غارت است.
کسانی‌که در این مسیر، کماکان ارواحِ خبیثه‌ی سلطنت، رفرمیسم و وابستگی به دولت‌های امپریالیستی را احضار می‌کنند، هم‌‌دست نیروهایی هستند که از صدرِ مشروطیت تاکنون با کودتا، مداخله‌ی نظامی و حمایت از ارتجاع، در راه سوژگیِ جمعیت‌های تحت ستم در ایران و تمامِ غرب آسیا مانع ایجاد کرده‌اند.
از همین‌‌روست که باید هر روز تکرار کرد:
#سرنگونی_انقلابی
