سوسیالیسم کارگران

‏باز هم #زن_کشی دیگر که با همراهی و توافق و همکاری خانوادگی انجام شد!

یگانه رستمی بانوی جوان ۲۳ساله‌ی اهل شهرستان محلات که اولین بار در سن ۱۴سالگی(کودک‌همسری) به ازدواج با مردی معتاد تن می‌‌دهد که البته به طلاق منجر می‌شود و ازدواج دوم نیز به دلیل عدم رضایت خانواده‌ای مرد که او زنی مطلقه است، دوامی نمی‌آورد و بعد از گذشت چند روز از جدایی دوم برای پیدا کردن کار و داشتن استقلال مالی و‌فردی و شروع زندگی جدید، شهر خود را ترک و راهی تهران می‌شود.
در میانه‌ی راه یکی از دایی‌های او به نام احمد اسماعیلی او را از اتوبوس در شهر قم پیاده کرده و به روستای گل‌چشمه کشانده و با اسلحه‌ی شکاری ۵گلوله به بدن و صورت او شلیک می‌کند به‌طوری که صورت زیبای او متلاشی می‌شود.
قبل از این قتل این ناموسی دایی‌ها و خاله‌های او به خانه‌ی پدری رفته و از پدر کسب اجازه‌ و رضایت‌نامه‌ی قتل دخترش یگانه را به زور و کتک می‌گیرند.
این قتل در روز سه‌شنبه ۱۱مهر انجام می‌گیرد و روز ۱۳مهر پنج‌شنبه نیز بی‌سر و صدا مراسم خاکسپاری انجام می‌شود.
مسئله‌ی قتل‌های ناموسی که اخیراً به وفور انجام می‌شود، بیانگر این است که برخلاف ادعای قوانین اسلامی، نه قانون کافی و لازم‌الاجرای حمایتگر حقوق زنان وجود دارد و نه اساسأ زن حق استقلال فکر و عمل و آزادی دارد و صرفاً جنس دومی است که جزء دارایی و ملک مرد  و تحت فرمان و سرپرستی و مطیع اوامر و کشتزار اوست.
در حالی‌که جامعه‌ی ایران مردسالاری است و کلّیه‌ی قوانین مدنی ایران اسلامی‌ و فقهی است که البته فقط حمایتگر حفظ حقوق مردان! کماکان انجام قتل‌های ناموسی( به‌جهت دفاع از آبرو و شرف و ناموس مرد که بارها به آن امر و حکم شده است) که البته آن را جزء حقوق مسلم مردان می‌دانند، این نوع قتل‌ها به بهانه و انگیزه‌های ناموسی ادامه دارد.
#یگانه_رستمی
‎#زن_زندگى_آزادى
#زن_ناموس_نیست
#علیه_جمهوری_زن»ستیز
#حق_بر_بدن
@zan_j

حامله‌ای؟ نمی‌خوای باشی؟ به جِین زنگ بزن

🖍 گروه تعاونیِ جِین‌ها شبکه‌ا‌ی متشکل از زنان کنشگری بود که در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ و اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ در شیکاگو شکل گرفت و مخفیانه به زنان امکان سقط‌جنین می‌داد. کار این گروه در آن دوره غیرقانونی بود اما آن‌ها مطابق با موازین و روش‌های درست پزشکی فعالیت می‌کردند. کار این گروه تا سال ۱۹۷۳ که سقط ‌جنین با صدور حکم معروف به «رو در برابر وید» (Roe v. Wade) در آمریکا قانونی شد، ادامه یافت. در این مدت، این گروه بیش از ۱۱هزار سقط‌جنین ترتیب داد، از جمله برای بسیاری از زنان فقیری که از امکانات محروم بودند.

✍ جرم‌انگاریِ سقط‌جنین، همواره طبقه‌ی مشخصی از زنان را هدف می‌گیرد. همان قوانین و لوایحی که سقط را با استدلال حمایت از زندگی داخل رحم، جرم‌انگاری می‌کند، در واقع زندگی زنان را نادیده می‌گیرد. از سوی دیگر، ممنوعیت سقط‌جنین به محو یا کاهش سقط‌جنین نمی‌انجامد و صرفاً دسترسی زنان به سقط امن را محدود کرده و سلامت آنان در معرض مخاطره‌ای جدی قرار می‌دهد.

✍ این مستند به‌خوبی نشان می‌دهد که در غیاب عدالت و قدرت سیاسی، چطور اقدامات جمعی‌نجات‌بخش است. گروه جین‌ها در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۳ بیش از ۱۱هزار سقط‌جنین امن و بدون هیچ‌گونه تلفات جانی انجام دادند. این زنان وقتی فهمیدند که فردی که عمل سقط را انجام می‌دهد فاقد تحصیلات پزشکی است، نه‌تنها عملیات را متوقف نکردند بلکه به‌سادگی با طرح این پرسش که «اگر او می‌تواند، چرا ما نتوانیم»، پس از آموزش‌دیدن، انجام عمل سقط را بر عهده گرفتند.
#حق_بر_بدن
#سقط_جنین_خود_خواسته
@zan_j

🔹نبرد جنسی-جنسیتی در عرصه خصوصی؛ بی‌فرزندی داوطلبانه

نویسنده: دریا موسوی

از ابتدای رابطه‌مان، به صراحت گفتم که هرگز نمی‌خواهم بچه‌دار شوم. معتقد بودم که بیان صادقانه اصول و خط‌قرمزهایم پایه و اساس یک رابطه معنادار و سالم را ایجاد می‌کند. اما نمی‌دانستم که انتخاب من به میدان نبردی تبدیل خواهد شد که خودمختاری و هویت من را در معرض خطر قرار خواهد داد.

در چند ماه اول رابطه که معمولا به «ماه عسل» معروف است، من را غرق عشق و محبت می‌کرد و سعی داشت با تاکتیکی به نام «بمباران عشق» تصمیم من را تحت‌تاثیر قرار دهد. یک‌بار وقتی با او در مورد سختی‌های بارداری و زایمان و اینکه چقدر به بدن زن آسیب می‌رساند حرف می‌زدم، با خنده گفت «باید با زن جوری رفتار کرد که حاضر بشه بچه‌دار بشه و باز هم این کار را تکرار کنه.» من متوجه این نکته بودم که این حرف‌ها و رفتار فریبکارانه است، اما باور داشتم که اینها تاثیری در من نخواهند داشت و او توانایی دستکاری در اعتقادات و اصول من را ندارد، چرا که خودم را زنی قوی و مستقل و با اصولی مستحکم می‌دیدم.

در طول رابطه‌مان، صحبت در مورد بچه چندین‌بار به میان آمد و من هربار دلایل‌ام را برای انتخاب یک زندگی بدون فرزند به اشتراک گذاشتم. مادر‌بودن را از نقطه‌نظر تقاطعی (اینترسکشنالیتی) برایش توصیف کردم. اینکه چگونه هویت من به عنوان یک زن مهاجر و طبقه فرودست، که همواره دو تا سه شیفت کار می‌کردم و در کنارش درس می‌خواندم، دیدگاه من نسبت به فرزندآوری را شکل داده است. چگونه اصول اعتقادی من اعم از فمینیسم و وگانیسم، و سبک زندگی‌ای که برای خودم برگزیدم این تصمیم را هدایت می‌کند و چقدر این اصول و اعتقادات برای من ارزشمند هستند. برایش از مسئولیت عظیم و سنگین فرزندآوری گفتم و این حقیقت که من حاضر نیستم انسان دیگری را به این دنیا اضافه کنم. حتی برایش توضیح دادم که این تصمیم بسیار شخصی هم هست. اینکه سلامتی بدنم چقدر برایم اهمیت دارد، و با علم به اینکه بارداری و زایمان به بدن زن به‌شدت آسیب می‌زند، حاضر نیستم بدنم را مورد این حجم از آسیب قرار دهم، چرا که با این بدن است که جهان را تجربه می‌کنم و می‌خواهم سال‌ها از این بدن و این جهان لذت ببرم.

با تمام وجود می‌خواستم که عمق اهمیت مسئله و تصمیم آگاهانه من را درک کند. اما هر چقدر سعی کردم به او کمک کنم، او نتوانست دیدگاه و موقعیت اجتماعی من را درک کند. به باور من، امتیازات مادی و اجتماعی‌اش این توانایی را از او گرفته بود تا با موقعیت اجتماعی و تصمیم من همدلی کند. او امتناع من از بچه‌دارشدن را به‌منزله رد خواسته‌هایش و به قول خودش «میل ذاتی انسان به تولیدمثل» می‌دید، امتناع از ایفای نقشی که معتقد بود من به‌عنوان یک زن باید ایفا کنم.

نقطه گسست زمانی بود که او «زنانگی» و «حس مادرانگی» در من را زیر سوال برد. او با گفتن اینکه حس «مراقبت و نگهداری» و «ازخودگذشتگی» در من وجود ندارد و این باعث می‌شود که به مادر‌شدن تمایلی نداشته باشم، به من این برچسب را زد که به‌عنوان یک زن «ناقص و ناکافی» هستم. او انتخاب آگاهانه‌ام را ندیده گرفت و تصمیم من برای بی‌فرزند‌بودن را علیه من و در راستای تخریب شخصیت و «انسان‌زدایی» از من استفاده کرد. با آنکه در تمام طول آن چند ماه به مسموم‌بودن حرف‌ها و رفتارهایش آگاه بودم، اما شنیدن این حرف‌ها ضربه بسیار شدید و عمیقی بر ارزش‌ها و عزت‌نفس‌ام وارد کرد. می‌دانستم که صحبت‌های او پژواک زن‌ستیزی‌ای است که در طول تاریخ هنوز ادامه دارد- این تصور که ارزش یک زن به‌طور ذاتی به توانایی او برای بچه‌دار‌شدن وابسته است. من از پذیرش این دیدگاه واپس‌گرایانه که استقلال، اصول، و سلامت شخصی‌‌ام را نادیده می‌گرفت، خودداری کردم. سعی کردم برایش توضیح دهم که شنیدن چنین حرف‌های زن‌ستیزانه‌ای در میانه قیام «زن، زندگی، آزادی» چقدر دردآور است.

مسیرهای ما در نهایت از هم جدا شد. با اینکه جدایی دردناک بود، اما در عین حال رهایی‌بخش نیز بود. من توانستم خودم را از سنگینی توقعات دیگری رها کنم، خودم، اصول و ارزش‌هایم را بازیابی کنم، و در حقیقت خودم به آرامش برسم. من از درونی‌کردن باورهای زن‌ستیزانه او امتناع کردم. این تصور را که مادربودن غایت یک زن است را رد کردم. خودم را از هجمه‌های جامعه برای انطباق با ایده‌آل مادری که عمیقاً در ساختارهای مردسالارانه ریشه دارد و سعی در کنترل و محدود‌کردن انتخاب‌ها و خودمختاری زنان دارد، رها کردم. و توانستم قدرتم را در استقلالم، عشقی که به خودم دارم و تعهد تزلزل‌ناپذیرم به اصول و ارزش‌هایم بازیابی کنم./دیدبان آزار
#زن_زندگی_آزادی
#عدالت_برابری
#حق_انتخاب
#حق_بر_بدن
@zan_j

یک شکست بزرگ در مبارزه زنان در آمریکا:
دادگاه عالی ایالات متحده روز جمعه رای به لغو قانون Roe v. Wade
داد که در سال ۱۹۷۳ حق سقط جنین را بر اساس قانون اساسی ارائه می کرد. این حکم منجر به ممنوعیت سقط جنین در تقریباً نیمی از ایالت‌ها میشود .

چندین ایالت به رهبری دموکرات ها اقداماتی را برای محافظت از دسترسی به سقط جنین انجام داده اند اما انتظار می رود که نیمی از زنان آمریکا از حق دسترسی به سقط جنین امن محروم شوند.

این تصمیم پیروزی بزرگ برای فعالان جناح راست و مذهبی یعنی فاشیست های مسیحی است.

در حال حاضر نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثر آمریکایی‌ها از حفظ حق سقط جنین توسط زنان حمایت می‌کنند.
این مسئله فقط مربوط به آمریکا نیست و زنان سراسر جهان باید علیه تصویب چنین قوانین مردسالارانه و متحجرانه ای متحد شوند و اعتراض خود را به روش های گوناگون بروز دهند! چرا که این عقبگرد به همه حای دنیا تسری خواهد کرد و تک تک حقوقی که زنان قرن ها برای آن مبارزه کرده اند را با قدرت گرفتن فاشیست ها، پس خواهد گرفت.

#حق_سقط_جنین #حق_بر_بدن
#زنان_از_دستاودهای مبارزاتی خود محافظت میکنند
#نان_کار_آزادی_عدالت_اجتماعی
@zan_j