غزلهای رشتتو بهترین غزلهای رشت من بودی (۱)
در آن زمانه مینو، بهشت من بودی
کنون که عصر خزانی و فصل حیرانی است
چو نیک مینگرم سرنوشت من بودی
شب دراز تو را فصل فصل میگفتم
سپیده های سحر، مهریشت من بودی
در آن زمانه مزدایی اهورایی
به پهلوانی، ارته وهشت من بودی
سه چهار دفتر شعر و یکی دو قصه و عکس
تو حاصل و ثمر کار و کشت من بودی
چنان که بر سر خود اینچنین خراب شدم
دریغ از تو که بنلاد و خشت من بودی
نسیم وار گذشتی ز هر چه بود و نمود
عزیز من نکند سرنوشت من بودی
اگرچه عمری آزرده بودمت چون خویش
تو رهنمون طریق گذشت من بودی
شکست سرزنشی تلخ بر سرم سیروس
تویی که آینه نیک و زشت من بودی
شاعر: استاد سیروس شمیسا
اردیبهشت ۸۴
(۱) در این غزل به تأمل نگاه کن صائب
که بهترین غزلهای اصفهان من است
(صائب تبریزی)
منبع: دفتر شعر «
اخبار باغهای
بزرگ» نشر میترا، ۱۳۹۲
#استادسیروس_شمیسا #اشعار_استادشمیسا#اخبار_باغهای_بزرگ#شعر_پارسی #شاعران_ایران#ادبیات_پارسی#ایران_باستان #رشت #گیلان #پاییز@Siroosshamisa