✅ #فرهاد_کشوری متولد سال ۱۳۲۸ ؛ برگزیدهی جایزهی ادبی
#هوشنگ_گلشیری در سالهای ۱۳۸۳ و ۱۳۸۵ و تقدیر شده و برگزیدهی جایزه ادبی
#مهرگان در سالهای ۱۳۸۵ و ۱۳۹۳ :
🔹 نزدیک به نیم قرن (۴۵ سال) از انتشار نخستین کتاب فرهاد کشوری میگذرد و حالا در ۷۲ سالگی، هنوز بیقرار نوشتن است. میگوید: «نویسندگی به کسی که مینویسد تحمیل میشود، نویسندگی یعنی تعارض و نویسنده، نمیتواند ننویسد.»
🔸 از انتشار نخستین داستانش به نام «ولی افتاد مشکلها» در مجله «تماشا» نزدیک به ۵۰ سال میگذرد. برای او «نویسندگی کاری تماموقت است.» و معتقد است: «داستان و رمان با گره و مشکل شروع میشود. ما اثر داستانی بیگره و مشکل نداریم. نویسنده هم فرد مشکلداری است».
🔹 سال ۱۳۸۹ که بازنشسته شدم. شش سال و نیم بود که در شرکتی در بندرعباس کار میکردم. سرپرست کارگاه به من گفت حالا که بازنشسته شدی بیا برو خرمشهر مشغول کار شو؛ علاوه بر حقوق بازنشستگی یک حقوق دیگر هم میگیری. گفتم من سالها منتظر امروز بودم. میخواهم بروم برای علایقم کار کنم. یک ثانیه هم دیگر حاضر نیستم کار کنم. آمدم خانه. از صبح که بیدار میشوم تا شب که میخواهم بخوابم، بیشتر وقتم را در اتاق کتابخانه میگذرانم. بیشتر میخوانم یا مینویسم و بازخوانی میکنم. سال ۱۳۵۳ رمان «ژان کریستفِ» رومن رولان خواندم. دو جمله از آن را نتوانستم فراموش کنم: «در آتشدان هنر هیزم بینداز» و «وقتی هیزم تمام شد خودت را بینداز».
نویسنده وقتی از مسیر زندگی روزمره بیرون رفت، به دنبال گوشهای میگردد تا
#داستان و رمانش را بنویسد.
#نوشتن با رقیب میانهای ندارد. نویسنده همان مقدار وقتی که صرف خواندن ادبیات داستانی و نوشتن میکند، نمیتواند فیلم ببیند یا نقاشی کند. نویسندگی کاری تماموقت است. او میآموزد که زمان را از بسیاری چیزها بگیرد و به پای نوشتن بریزد.
#ایبنا ادامه گفتوگو را بخوانید
👇https://www.ibna.ir/fa/longint/311459/@Simurgh_Dastan