📰 #مقاله «شیوهی روایت مدرن در داستان آسودگی نوشتهی محبوبه حاجیاننژاد».
✍ #مصطفی_بیان / روزنامه آرمانملی، یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴٠۳.
مهمترین عنصر داستانی در این داستان، «زمان» است. در رمانهای قرن بیستم، «زمان» دیگر رشته ای از برهههای متوالی تلقی نمیشود که قرار باشد رماننویس به ترتیب و گهگاه با نگاهی تعمدی به گذشته ارائه کند؛ بلکه جریان دائمی در ذهن فرد قلمداد میشود که در آن، وقایع گذشته دائما به زمان حال سرازیر میشود و بازنگری گذشته با پیشبینی آینده در هم میآمیزد. این تلقی جدید از زمان، پیوند تنگاتنگی با یکی از مهمترین عامل موثر در تحولات رمان قرن بیستم دارد.
درونمایه داستان «آسودگی» ، مرگ، تاریکی و تنهایی است. این که زاییدنِ یک بچه چقدر میتواند یک زن را بزرگ نشان دهد، صنم که آرزوی مادر بودن داشت و آسره دیگر آن دختر چند ماه پیش نبود بلکه زن سالهای بعد بود که با زاییدن بچههای که قرار نبود مال خودش باشد، یک شبه چندین سال بزرگتر شده بود.
داستانِ «آسودگی»، داستان دختری به نام صنم است. زنی که نمیتوانست....
#ادامه 👇@Simurgh_Dastan