بازنشسته خطاب به همدردش✍ "جناب آقای دکتر سالاری لطفاً خواهشاً معوقه متناسب سازی را در اسرع وقت پرداخت کنید حقوق ما ده روز کفاف زندگی را نمی دهد"! متأسفانه این نوشته از زبان یک بازنشسته بیرون آمده. اگرچه اکثریت بازنشستگان و دیگر مطالبه گران از این جایگاه عبور کرده و به عنوان یک طلبکار در کف خیابان ویا در مقابل کانونها و مجلس و... ظاهر شده و بدرستی یقه بالادستیها را گرفته اند ولی چرا هنوز این تفکر وجود دارد که با خواهش و تمنا و استغاثه، حتی یک قدم برای ما برداشته میشود؟؟ به نظر من یکی از دلایل مهم ، وجود افرادی است که خود را لیدر و نماینده جا زده و با خودشیرینی و کسب رانت و موقعیت‌های سودآور بطور مستمر بازنشستگان را دعوت به نامه نگاری و تلفن زدن میکنند. آنها زیرکانه در جایگاه مطالبه گر نشسته ولی در واقع و با زیرکی زمانسوزی میکنند و بعضا هم موفق شدند. همانطور که می‌بینیم سال به پایان رسیده و همان چندرغاز مطالبات پرداخت نشد. آنها مرتب شماره تلفن نمایندگان مجلس و یا کانونیها و یا مدیران صندوق را می‌گذارند و می‌گویند " زنگ بزنید و یا پیام بدهید و یا طومار بنویسید و امضا کنید."!!! حنای اینها دیگر رنگی ندارد. اینها از ما نیستند. جیب خودشان را پر میکنند. اگر می‌خواهیم به زندگی توام با معیشت و رفاه برسیم، اگر می‌خواهیم از شر حقوقهای ۶ و ۷ برابر زیر خط فقر نجات پیدا کنیم، چاره ای بجز مشارکت همدلانه در یک حرکت اعتراضی و وسیع نداریم. بین ما بازنشستگان فرقی وجود ندارد.میان کسی که ۷ میلیون می‌گیرد با کسی که ۱۷ میلیون می‌گیرد تفرقه ای وجود ندارد. همه زیر فشار و زیر خط فقریم‌ . پس همدل و یکصدا در کف خیابان! #اتحاد_اتحاد_علیه_فقروفساد #فقط_کف_خیابون_بدست_مبادحقمون @Shbazneshasteganir