یک علم فکری داریم و یک علم شهودی، علم فکری همان حلوا حلوا گفتن است که دهان با آن شیرین نمی شود، و شهود همان ذوق است. ذوق، چشیدن و دارایی است و علم فکری دانایی است. آنچه واقعاً لذّت بخش است، دارایی است یعنی انسان خودش داشته باشد نه آن طوری که خو کرده است.