#علم #بلاياومنايت (برگرفته از فرمایشات حضرت استاد
#صمدی آملی در شب
#عاشورای 89)
امام حسین در شب
عاشورای سال ۶۱ هجری راجع به علم بلایا اندکی پرده را کنار برد و لطائفی را مطرح فرمودند . این علم به انسان صبر می دهد به طوری که عالم در گنجایش انسان کوچک می شود و کل نظام هستی در ظرفیت انسان ناچیز جلوه می کند . با این علم انسان مرگ تمام انسان ها را مشاهده می کند و لذا نظام هستی دیگر آن جمال را برای او نخواهد داشت و او در جلال عالم غرق می شود و نظر او از هرچه غیر خدا است برداشته می شود . صاحبان این علم معمولا غم خود را فرو می خورند و از درون بسیار در فشارند ولی به روی خود نمی آورند یک حالت خفگی درونی به ایشان روی می آورد ولی بر اساس گنجایش جان نمی گذارند کسی آن را بفهمد . این غم خوری گاها به صورت لرزش کتف بروز می کند . زنان به بروز گریه بیشتر توجه دارند برعکس مردها که به فرو بردن گریه در درون موفق ترند .معراج پیامبر علم او به بلایا و سختی ها بود لذا امتش را دیدند که چطور به ۱۰ گروه تقسیم شده بودند و هر گروه چطور معذب بودند. این علم در روایات ما تقریبا کم رنگ است ولی به قضایای کربلا که می رسیم تا حدودی باز می شود . صاحبان این علم در مقام تسلیم اند ( در مقام توکل شائبه سوء ادب با خدا هست و در مقام رضا که بالاتر از توکل است باز هم شائبه مخالفت با طبع بودن ولی راضی بودن هست ولی در تسلیم شخص ذات و صفات و افعالش را مطلقا تسلیم حق می کند و به طور کلی خود را از میان بر می دارد ).