🌺 #پست_شماره_پنج ⏬🔶 مواجهه ی حضرت ابراهیم علیه السلام با خورشیدپرستان و ماه پرستان و ستاره پرستان :
✳️ #تفسیر_انفسی #آیات ۷۵ تا ۷۹ سوره
#انعام، در بیانات نجم الدین، حضرت
#علامه حسن_زاده آملی روحی فداه :
⏬🌟 و كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنينَ (75)
فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأى كَوْكَباً قالَ هذا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قالَ لا أُحِبُّ الْآفِلينَ (76)
فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بازِغاً قالَ هذا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قالَ لَئِنْ لَمْ يَهْدِني رَبِّي لَأَكُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّينَ (77)
فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بازِغَةً قالَ هذا رَبِّي هذا أَكْبَرُ فَلَمَّا أَفَلَتْ قالَ يا قَوْمِ إِنِّي بَريءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ (78)
إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنيفاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ (79) سوره ی
انعام🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾✳️ آن جا که جناب ابراهیم علیه السّلام رو به ستاره، ماه و خورشید کرد و فرمود:
" هذا رَبّي" ؛ نه بدان معناست که ابراهیم علیه السّلام برای چندی ستارگان و ماه و خورشید را خدای خویش دانسته است؛
بلکه این آیات بیان مراتب صعودی انسان است؛
چرا که انسان، عموماً در هر مرتبه ای که قرار می گیرد، آن مرتبه را غایت و نهایت سیر انسانی خویش تلقّی می کند ،
اما اگر همّت بلند داشته و از آن مرتبه نیز سفر کرد، هر دم ابواب جدیدی از ملکوت آسمانها به روی او گشوده خواهد شد.
⭐️ نور باریک ستارگان ، کنایه از نشئه ی طبیعت است که بیش تر افراد را همین نورک شب چراغ، مشغول کرده است.
🌙 نور متوسط ماه ، کنایه از لذّات خیالی است که مرتاضان و زاهدان ، از آن بهره مندند.
☀️ سراج منیر خورشید، کنایه از لذات عقلی و ادراک علوم و معارف است که بسیاری از اندیشمندان و طالبان حقایق علمی از آن مرزوق اند.
امّا انسان کامل، غایتی فراتر از همه ی این مراتب محدود و ماهوی دارد و آن نیز مشاهده ی حضرت پروردگار است که فوق تمامی مراتب کمالات انسانی است.
و بدین ترتیب، حضرت ابراهیم علیه السّلام، به تدریج از ظلمات عالم طبیعت، به عالم ربوبیّت بالا رفت.
آنگاه که ربوبیّت نفس طلوع کرد، به صورت ستاره ی زهره تجلّی کرد،
سپس آن حضرت، از این مرحله گذشت و افول و غروب آن را مشاهده کرد،
سپس از این منزل به منزل قلب منتقل شد که ماه قلب از افق وجودش طلوع کرده بود و در آن منزل، ربوبیّت قلب را مشاهده کرد؛
و از آن مقام نیز گذشت و افول کرد و به مقام بالاتر که مقام روح بود رسید ؛
و چون نور حق، درخشیدن گرفت و آفتاب حقیقی طلوع کرد و ربوبیّت روح، را نیز نفی کرد و به فاطر روح و خالق آن توجه کرد و از هر اسم و رسم و تعیّن و نشانی رهایی یافت و بر درگاه ربّ مطلق، بار انداخت.
📚 " شرح انسان کامل در نهج البلاغه "
كانال حاميم ١١
┄┄┅┅✿❀•❀✿┅┅┄
https://telegram.me/joinchat/Ej0M-j_bWdqmM7TBWAt3mw