#تجربه #آمریکافرمهای دلایل متلکپرانی مردان در آمریکا
در چند دهه اخير، هنرمندان کشورهای مختلف با استفاده از ايدههای جالب و خلاقانه سعی در آگاهیرسانی و به چالش کشيدن
#آزار خيابانی داشتهاند.
🔻گروه هنری «ريوت گرلز» در دهه هشتاد در آمريکا تصميم گرفتند که يک سری فرم درست کنند و آن را به دست زنان مختلف بدهند و از آنها بخواهند تا هروقت در خيابان مورد آزار کلامی يا بدنی يا متلک گويی قرار گرفتند از فرد آزار دهنده بخواهند که این فرم را پر کند.
🔻در اين فرم چند قسمتی، از مردان خواسته میشد تا نام و سن خود را بنويسند و دقيقا آن جمله يا کلمهای که به زبان آورده بودند(متلک) را روی کاغذ بی هیچ تغيير بنويسند... سپس در يک
بخش چهار گزينهای از آنها سوال میشد که به چه دليلی تصميم گرفتند متلک بگويند.
دلايل مردان:
📍من فکر کردم که با اين کار میتونم به اين دختر يادآوری کنم که زنها مِلک مردها هستند.
📍من با اين کار می خواستم ثابت کنم که افکار
قالبی راجع به مردها که اراده ندارند و نمیتواند اميالشان را کنترل کنند درست است.
📍من از اين که با زنهايی که نميشناسم اما از آنها خوشم میآيد مثل يک تکه گوشت برخورد کنم لذت میبرم و غيره.
اين فرم درواقع قصد داشت تا با استفاده از دلايل ممکن در جامعه که سبب آزار خيابانی ميشود و با تشويق کردن مردان در
پر کردن اين فرمها آنها را به
#فکر کردن مجبور کند!
در پروژه
#تاکسی نیز که با مدیریت مورهشین الهیاری، و در تهران توسط زهره رجبی و برخی پژوهشگران دانشگاه تهران در سال ۹۴ انجام شد، هدف اصلی ايجاد فضايی سالم و امن بود که
۱- در آن زنان به راحتی بتوانند درباره تجربههای روزانه خود از آزار خيابانی صحبت کنند.
۲- اين صحبتها و تجربهها با مردان به اشتراک گذاشته شود.
۳- زنان و مردان هر دو تشويق شوند که به آزار خيابانی پاسخ دهند و با آن مبارزه کنند.
در اين پروژهها به جای سرزنش زنان به عنوان باعث و بانی اين آزارهای خيابانی تمرکز بر
#عاملان و مردانی که آنها را مورد آزار و اذيت قرار میدهند سوق داده شده است.
https://t.me/Zananmedia/7@Shahr_Zanan