شهرِ زنان، شهرِ امن

نام زنی که مقابل دوربین قرار دارد «ریانا هامبلین» است؛ خبرنگار محلی در روچستر نیویورک که دقایقی قبل از پخش زنده مورد آزارکلامی و جنسی قرار می‌گیرد

🔻ریانا این ویدئو را در صفحه‌ی شخصی خود بارگزاری می‌کند و این کلیپ میلیون‌ها بار در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود.

🔻عده‌ای اعتقاد دارند آزار کلامی و جنسی ارتباط مستقیم با پوشش، حجاب، وضعیت اجتماعی یا اقتصادی دارد. یا فکر می‌کنند آزار خیابانی فقط در کوچه‌های خلوت و دور از چشم عموم مردم اتفاق می‌افتد.

🔻ریانا را بببنید، زنی با پوششی متعارف است که از قضا مقابل دوربین ایستاده!

🔻فرد آزارگر ازینکه دیگران رفتار او را ببینند هیچ ترسی ندارد. مقابل ریانا، همکارانش و دوربین روشن تلویزیون چندین بار این زن خبرنگار را مورد آزار قرار می‌دهد.

🔻آن‌ها که انگشت اتهام را به سوی زنان می‌گیرند از ماهیت خشونت هیچ آگاهی ندارند.

🔻حبس کردن زنان در خانه، زنانه/مردانه کردن محیط‌های عمومی، وضع قوانین سختگیرانه برای زنان و ایجاد محدودیت‌های اجتماعی به بهانه‌ی غیرت، حتی صورت مساله خشونت را هم پاک نمی‌کند!

🔻آزارگر در اولین فرصت فردی ضعیف‌تر از خود را پیدا می‌کند و عقده‌ درونش را روی او خالی می‌کند./پادکست روزن به نقل از باشگاه زنان

@Shahr_Zanan

#آزار_خیابانی
#آزار_جنسی
#امنیت_زنان

Telegram

خاموشی معابر و احساس ناامنی زنان
✍🏽معصومه بحیرائی، عضو گروه مطالعات زنان،

🔻خاموشی های اخیر برق که در تهران و چندین استان کشور در دی ماه اتفاق افتاد بار دیگر بحث امنیت زنان را مطرح کرد. احساس امنیت در یک جامعه به احساس روانی شهروندان از میزان وجود یا عدم وجود عامل تهدید کننده در آن جامعه بر می گردد. از جمله آسیب‌پذیرترین اقشار هر جامعه در رابطه با موضوع #امنیت_اجتماعی در فضای عمومی زنان هستند. احساس عدم #امنیت_زنان در #فضاهای_شهری مشارکت کامل آنها را در اجتماع محدود می کند.

🔻امروزه زنان همانند مردان به کار و فعالیت می پردازند و وقت بیشتری را در خارج از خانه می‌گذرانند، در نتیجه امکان مواجه آنان با آسیب‌های اجتماعی افزایش می‌یابد.

🔻 یکی از مهمترین عواملی که در افزایش امنیت موثر است، روشنایی معابر در ساعات تاریک روز است. نور مناسب فضاهای عمومی به مردم کمک می کند ببینند و دیده شوند و رویت پذیری بیشتر از احتمال وقوع جرم می‌کاهد. بسیاری از فضاها از جمله بوستان‌ها و پارک‌های شهری به عنوان یکی از فضاهای تفریحی که افراد برای گذران اوقات فراغت خود انتخاب می‌کنند به دلیل تاریکی کارایی خود را از دست می‌دهند و به فضایی بی‌دفاع و ترسناک تبدیل می‌شوند و دیگر فضایی امن برای گذران اوقات فراغت نیستند.

🔻گویا شهر برای زنان و کودکان طراحی نشده. پل‌های زیرگذر هنگام تاریکی ترسناک هستند، پیاده‌روها ناهموار و در برخی نقاط بسیار باریک و پر از گودی، پل‌های هوایی پوشیده شده با آگهی‌های تبلیغاتی، ساختمان‌های نیمه تمام یا رها شده و متروک، از فضاهایی هستند که عبور از آنان در شب با احتمال حمله توسط مردان بزهکار، زنان را ترسان و آسیب‌پذیر می‌کند.

🔻 این در حالی است خاموشی‌های اخیر پس از ساعت نه شب، نه تنها در این اماکن بلکه حتی در معابر اصلی شهرها و بزرگراه‌ها هم اتفاق افتاد. تاریکی و عدم روشنایی باعث افزایش وقوع برخی از جرایم از قبیل سرقت، حوادث ترافیکی و تصادفات می‌شود. به گفته رئیس پلیس آگاهی خاموشی معابر و بزرگراه‌ها باعث افزایش سرقت‌های خرد شده و در دی ماه امسال در مقایسه با سال گذشته سرقت‌ها ۱۸ درصد افزایش داشته است. از میزان افزایش ناامنی برای زنان آماری در دست نیست ولی افزایش ناامنی زنان به دلیل قطع برق کاملا قابل انتظار است.

🔻 احساس ناامنی در کل جامعه و به ویژه در زنان پیامدها و نتایج نامطلوبی در عرصه‌های مختلف زندگی آنان و جامعه در پی خواهد داشت. از حق آنها بر شهر می‌کاهد و بیش از پیش فعالیت‌ آن ها در فضای عمومی را محدود می‌کند.

🔻قطعی‌های اخیر برق در شهرها بر
این احساس ناامنی در فضاهای شهری می‌افزاید و ساعات تردد زنان در شهر را به قبل از غروب محدود می‌کند. اگر زنان احساس امنیت نکنند مردان و در مجموع فضای عمومی جامعه نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت./کانال تلگرامی گروه مطالعات زنان

@Shahr_Zanan

https://www.instagram.com/women.studies/

#امنیت_زنان یک مطالبه عمومی‌ست
🔻ما چند نفر، فقط به این فکر کردیم که با حرف زدن و انتقاد کردن نمی‌تونیم شرایط رو تغییر بدیم.
به این فکر کردیم که دیگه بهتره از فضای آکادمیک دانشگاه خارج بشیم و ایده‌هامون رو در فضای عمومی جامعه عملی کنیم.

به این فکر کردیم الان که هیچ رسانه‌ای نداریم و هیچ آگاهی به مردم داده نمیشه و هیچ تلاشی برای فرهنگ سازی نمی‌کنن، وقتشه که خودمون بشیم رسانه؛ حضور پیدا کنیم در خیابونهای شهر و با مردم تعامل داشته باشیم، از تجربیات شون بشنویم و بهشون اطلاعات بدیم.

به این فکر کردیم که برای اجرایی کردن ایده‌هامون نیازی به حمایت ارگان و سازمان خاصی نداریم، چون اونقدر قوی هستیم که بتونیم به خودمون تکیه کنیم.

همه این افکار باعث شد که امروز به یکی از #پایانه‌های #تاکسیرانی تهران بریم و پوسترهای منع مزاحمت علیه زنان را در تاکسی ها نصب کنیم.

ما امروز #رسانه شدیم و با راننده‌ها، در مورد آزار خیابانی، حرف زدیم. تلاش کردیم تابو قبیح بودنِ صحبت کردن از این مسئله رو بشکنیم.

قبل از رفتن خیلی مضطرب بودیم، کاملا توقع هر رفتار تحقیرآمیزی نسبت به خودمون رو داشتیم. مطمئن بودیم با حضور در این محیط کاملاً مردانه ممکنه متلک بشنویم، مسخره بشیم یا حتی با برخوردهای بدتری مواجه بشیم.
خیلی به همدیگه روحیه دادیم، اعتماد به نفسمون رو بالا بردیم و به خودمون گفتیم: «ما از پَسش برمیایم».
و شاید براتون عجیب باشه اگه بگم بعد از حضور در این محیط، زمانی که با راننده‌ها وارد تعامل شدیم، هیچ چیزی به جز بازخورد مثبت و احترام عایدمون نشد.
#راننده‌ها به شدت از این حرکت ما استقبال کردن، بسیار تشویق‌مون کردن و وقتی می‌فهمیدن ما با هزینه خودمون این پوسترها رو چاپ کردیم، کلی از ما تشکر می‌کردن.
و همه اینها قطعاً بیانگر این مسئله است که تامین امنیت زنان در جامعه فقط خواسته ما به عنوان یک زن نیست، بلکه مطالبه عمومی همه افراد جامعه است.
نویسنده: بهناز شوشتری
@WomenDemands
@Shahr_Zanan