اعجازی دیگر از شاهنامه چو فردا برآید بلند آفتاب من و گرز و میدان و افراسیاب چنانش بکوبم به گرز گران که پولاد کوبند آهنگران در این دو بیت بسامد حروف انفجاری : ک، گ، پ و ب زیاد است، هنگام ادای این حروف، هوای زیادی پشت لبها جمع می شود و در لحظه با فشار بیرون می آید، این عمل باعث  ضربه و تهییج و تحریک شمّ دلاوری و جنگجویی و غرور شنونده می شود، به همین دلیل به این حروف، حروف انفجاری می گویند، در رجزخوانی هایی که سخن از اوج پهلوانی و جنگاوری است، بسامد حروف انفجاری بالا و پر تکرار است، جالب توجه اینکه حکیم فردوسی هزار سال پیش، بدون دستگاه‌های پیشرفته و امکانات زبان شناسی امروزه، بر این نکته واقف بوده است! و بسیار استادانه در جاهایی که سخن از دلاوری و پهلوانی است، از این حروف استفاده کرده است! در تذکره ها نقل شده است: این دو بیت را برای سلطان محمود غزنوی خوانده اند، این پادشاه ترک زبان نیز متوجه انرژی آزاد شده و زبان حماسی این ابیات شده، از اطرافیانش سوال کرده است: این سخنان از کیست که از آن "مردی" زاید ! ✍️ دکتر #زهرا_فاتحی https://t.center/zahrafatehi49 https://t.center/ShahnamehToosi