#شاهنامه_تاریخ_استوره‌ای ۸- سازوکارهای «استوره‌پروری» د – جادو (سحر) باوری در پی باور به دست داشتن نیروهایی فراگیتایی در سرنوشت جهان و مردم، آدمی کوشید تا به هر شیوه آن نیروها را فرمانبر خویش سازد و از توان آنها در راستای رسیدن به خواسته خویش یا رویارویی با پدیده‌های ناخواسته یاری بگیرد! این رویکرد بویژه به یاری تجسم خلاقِ ناخودآگاه -که پیش‌تر گفتیم- زمینه‌ساز گسترش باور به جادو(سحر) و کارهایی شد که ویژگان به نیروی اندیشه و افسون(=چاره) به داد یا به بیداد انجام می‌دادند و از همگان ساخته نبود! در این میان پاره‌ای از همان ویژگان با بهره از هوش و آگاهی ویژۀ خویش آهنگ فریب و بهره‌کشی از دیگران و وانمود می‌کردند که با خواندن ورد یا انجام پاره‌ای کارها یا داشتن چیزهایی، آن نیروها را به بند خویش می‌آورند! باور به جادو در زینه۲ فرایند استوره پروری مایه دور شدن بازتاب ذهنی رویدادها یا پدیده ها از راستینگی(واقعیت) بود و در زینه۳ این دوری را هرچه بیشتر می‌کرد! از نمودهای برجسته این دورشدن، دگرگونی معنایی واژه افسون بود! که اندریافت(مفهوم) آن در گذر زمان از «چاره‌گری و تدبیر» به «سِحر» دگرید! @ShahnamehToosi