@Selseleye"روزه یک مراقبه ی تمام است"
"روزه" چیزی نیست جز یک خالی شدنِ همه جانبه،
برای پُر شدن از یک پاکی مطلق!
و دقیقاً "مراقبه"ی متعالی به همین معنا و مفهوم است.
چنین خالی شدنی؛
از کالبد جسمی آغاز و به کالبد روحی ختم میگردد.
وقتی کالبد جسمیات را آگاهانه از نوشیدنیها و خوراکیهای هر روزه مانع میشوی، تو با این کار عادات و شرطی شدگیهایش را در هم میشکنی و از بندگیِ بدن رها میگردی.
وقتی کالبد عاطفیات را از توجه به این و آن مانع میشوی و آن را از تعلقات و دلبستگیهای هر روزه خالی نگاه میداری، تو با این کار از اسارت کالبد عاطفیات خلاص گشتهای.
وقتی کالبد ذهنیات را از هر فکر و خیال خالی میکنی، و به جریانات ذهنی، دامن نمیزنی، تو با این کار، خود را از بردگیِ ذهنت آزاد نمودهای.
این چنین خالی شدنی، پُر شدن از نور را به همراه دارد.
و حکمتِ ناب، اینگونه بروز میکند. نزولِ حکمت، ظرفِ خالی میطلبد.
پس اگر کالبد جسمی ات بیمار است و نمیتوانی روزه بگیری، با کالبدهای عاطفی و ذهنی ات روزه بگیر.
.
این فرصت طلایی را هر طور که شده از دست مده و تا میتوانی وجودت را خالی نگه دار، تا از نورِ روحِ حیات و آگاهی پُر شوی.
و یادت باشد؛
اقتدار واقعی وقتی بسراغت میآید و روزافزون میشود، که کارهای منبعث از خشم و شهوتی را که توانایی انجام آن را داری، انجام ندهی!
چه در اینجا، انجام ندادن، توانایی است!
"بی عملی"، عمل متعالی است!
#مسعود_ریاعی⭕️⭕️