@Selseleyeاگر
#جنگ هاى گذشتهاى كه بشر را در خاك و خون غلتانده ـ و پيش از آنكه خونهاى آنان روى لباسها و چكمههايشان بخشكد و پيش از آنكه لاشخوران بيابانها و ساير حيوانات، اين اثر جرم بزرگ را از روى زمين پاك كنند ـ گردانندگان آن جنگها، پياله شراب خود را بر هم زده و به سلامتى همديگر سركشيدهاند، مىتوانست موجبات ترقى را فراهم كند، قيافه وحشتناك و كابوس مرگبار جنگ سوم جهانى در همين قرن خودنمايى نمىكرد. آيا اين قيافه وحشتناك و كابوس مرگ كه نمايانگر وقاحت جهانخواران جنگافروز است، بشارت ترقى را مىدهد يا نابودى انسانها را؟
آرى، مىتوانيم بگوييم: تكرار پى در پى جنگها و
#كشتار ها مىتواند بر قساوت قلب مردم، خصوصاً بر قساوت گردانندگان جنگها بيفزايد و شنيدن كشته شدن ميليونها نفر در جنگ، يك مفهوم آمارى تلقى شود، نه يك فاجعه شرمآور! در اينجا، عبارت يكى از گردانندگان بزرگ جنگ دوم جهانى ـ كه در كتاب «جهان مسلح، جهان گرسنه»، نوشته ويلى برانت، به نقل از
#چرچيل آمده ـ قابل توجه است. او (چرچیل) مىگويد: «اگر يك فرد انسانى بميرد، مصيبت و تراژدى است، اما اگر يك ميليون نفر بميرند، چيزى بيش از آمار و ارقام نيست». ما معمولاً به ويژه در شرايط و فضاهاى آشنا، تنها قدرت درك و هضم شمارهها و رقمهاى كوچك را داريم. قربانيان چند ميليونى، تنها احساس انتزاعى و مجرد برمىانگيزد و به هيچ صورت نمىتوانيم سنگينى آن فاجعه را به جان احساس كنيم؛ يك صفر كمتر يا بيشتر، براى ما مفهومى چندان نمىتواند داشته باشد»
#علامه_جعفری_ره⭕️⭕️