@Selseleyeچه چیزی تو را زنده نگهداشته؟
اگر زندگی چنین رنجآور است،
چرا از حال نرفتهای؟
چرا ادامه میدهی؟
چه چیزی تو را به ادامه وامیدارد؟
امید؟!
امید مانند افق پیش رو است.
اگر تا حالا زندگی رنجآور بوده است،
اما آن همیشگی نیست.
فردا همه چیز بهتر خواهد شد.
امیدها تو را با خود میکشند.
امید چسبی است که تو را
در کنار هم نگه میدارد:
وگرنه، تو تکه تکه خواهی شد.
و آن چه که میگويم
يک گمان و تصور نیست.
فقط به زندگیات نگاه کن
و تو حقیقت آن را خواهی دید.
چه چیزی
تو را در کنار هم نگه میدارد؟
احتمالاً
آن خود زندگی نیست
که تو را در کنار هم نگه میدارد:
چون زندگی از هر گوشه و کنار
سخت به تو ضربه میزند ...
از هر زاویه زندگی تو را میکوبد.
آن امید است.
عملکرد امید مانند سپر است،
شوکهای زندگی
توسط امید گرفته میشوند،
تو فکر میکنی
که همه شاد هستند به جز تو --
و این وضعیت همه نیز هست.
آنها فكر میكنند تو شادی.
این یک توافق دو جانبه است.
علف آن سوی پرچین همیشه سبزتر است.
و همسايه تو نيز فكر میکند که
علف چمن تو سبزتر است.
تو فکر میکنی:
«فقط من رنج میکشم.
اگر کمی٭ بیشتر کار کنم،
اگر کمی٭ سختتر کار کنم
اگر کمی٭ در جاهطلبی جسورتر باشم،
خواهم رسید.
نگاه کن -- دیگران رسیدهاند،
کسی به نخست وزیری رسیده است،
کسی رییس جمهور شده ..
من نیز میتوانم به آنجا برسم.
من هنوز فرصت زیادی دارم،
من امیدم را از دست نمیدهم.»
*این کلّ بازی است که
مردم به آن شادند و
ادامه میدهند.
#اشو📚سخت نگیر
⭕️⭕️