مجله تلگرامی صدای پای آب

✔️ در ستایش درخواست تجمع مستقل بزرگداشت ۲۲ بهمن

🔵🔵🔵 پس از چهل سال

✍ یوسف فرهادی بابادی

این روزها کشور آماده جشن چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی است، انقلابی که قرار بوده است نوعی تحول کمی و کیفی در حال ایران عزیز ما و مردمش باشد.

چهل سال پیش با تردید در ایده ای از توسعه که به فقیر شدن فرهنگ ایرانی منجر می شد و توسعه کشور را به فرایند عدالت زدا تبدیل می کرد، مردم ایران به خیابان آمدند تا نگذارند این اتفاق رقم بخورد.

در مقدمه قانون اساسی جدید از این احساس مسئولیت شجاعانه به عنوان خشم مقدس مردم ایران یاد شده است.

اما امروز حتی مقامات رسمی محیط زیست از شکست محیط زیستی چهل ساله سخن می گویند؛ حالی که نه آن تردیدها به شکلی در خور جواب داده شده است و نه امکان خشم مقدس مردم برای تغییر امور کارساز است.

شجاعت فعالان اجتماعی و مدنی و دلنگران های این بوم، هر بار با یک برچسب سیاسی مواجه می شود، یک بار جاسوس، بار دیگر تجزیه طلب، هویت طلب قومی، دیگری ... این وضع آن محیط زیست و این وضع ناظران آن.

قصه و غصه زیاد است، ما باید یکجا بایستم و بگوییم بعد از چهل سال یک خط در جمهوری اسلامی باید مبنای عمل مسئولین باشد تا به این تشتت سیاسی اجتماعی و اجرایی پایان داده شود.

"می شود" یک مسئول مرتبط چیزی بگوید و مسئول بی ارتباط پر زور و سمبه دیگر چیز دیگری بگوید، اما این شدن به معنی دلگرم ماندن مردم به خرد و عقل و وطن دوستی برخی مسئولان و نهادهایشان نیست.

امروز موضوعات محیط زیستی بسیاری با پرونده های تخلف، گشوده هستند اما مفهوم تخلف از اساس فهم نمی شود. تخلف آن هم در حوزه محیط زیست تخلف ساختمانی نیست، تخریب سرزمین است و امروز رویه های بروکراتیک زننده ای که به نادیده گرفتن این امور می پردازند چیزی جز مشارکت آگاهانه و روال یافته در تخریب سرزمین نیست.

موضوع انتقال آب، ساخت سدها و تاسیسات عمرانی مخرب محیط زیست، ایجاد آلودگی های گسترده در اثر مداخلات زیست محیطی اینها حتی در کلام هم گفتنشان ساده نیست، اما قوه اخلاقی، وجدانی و قانونی خاصی در مسئولین متخلف دست اندرکار؛ دیده نمی شود.

امسال ما تلاش کردیم در چهل سالگی انقلاب، جشن بلوغ بگیریم؛ خودمان، در یک مراسم مستقل قانونی و مردمی. نه آن مراسم دولتی و تفننی برای دست اندکاران که درآن چهار شعار مرگ بر آمریکا و اسرائیل بدهند؛ ساندیس توزیع شود و سیرک مسئولان کشورهای دیگر را راه بیندازیم.

سیرک اگر هم باشد باید از برخی مسئولین داخلی باشد، دشمن امروز هم از دل بحران سرزمینی می آید و ننگ هم اگر باشد ننگ تخریب آگاهانه محیط زیست است. بنابراین بر علیه پروژه ها غیر کارشناسی، غیر اخلاقی و نا عادلانه بار دیگر می خواهیم بگوییم ۲۲ بهمن تفنن نیست. یک حادثه جدی برای نشان دادن تردید ملت در راهکارها و نسخه های ملی اشتباه حاکم بوده است.

جشن گرفتن ۲۲ بهمن یعنی اینکه ما یادمان بیاید؛ "هر لحظه ممکن است مردم به باطن مسئولان پی ببرند و یوم الله ها تکرار شود."

۲۲ بهمن یعنی حق با مردم است. این حق را به مردم بازگردانیم. پروژه های اهریمنی سد سازی و انتقال آبی که امروز بر روی کارون و زاینده رود انجام شده با هیچ منطق و قانون و خردی سازگار نیست.

ما از مسئولین کشور دعوت می کنیم در این تجمع مستقل مردمی شرکت نکنند، چرا که قرار است در این مراسم اخلاق مدنی و اسناد بالادستی کشور تکریم شوند.

ما در یک مراسم قانونی که در حال رایزنی برای برگزاری آن هستیم از مسئولین خواهیم خواست به اسناد بالا دستی کشور و سیاست های کلان محیط زیستی ابلاغی از سوی رهبری نگاه کنند و آنگاه بخواهند با مردم به گفتگو بنشینند.

ما هنوز این امید را داریم که مردم از مبارزه قانونی دلسرد نشوند و در چارجوب یک طمئنیه ملی و نه خشم اجتماعی حرکت کنند، اما لازمه آن احیای جمهوری اسلامی واقعی است نه جمهوری اسلامی نمایشی که در آن کلنگ مسئولین تیشه به ریشه محیط زیست زده است.

ما میخواهیم ملت و حکومت کماکان بر یک نسخه اجرایی توافق داشته باشند اما ناگزیریم اعتراف کنیم دولت نمی تواند با این رویه ها اثبات کند شریک ملت است.

بنای امور اجرایی پروژه های مورد مناقشه نشان می دهد، نوعی کور دلی بروکراتیک بر رفتار مسئولان اجرایی حاکم است که نه لطافت آب و نه وخامت جان شهروندان را می فهمد.


ما امروز ایده چهل ساله #وحدت_با_چه_کسی را کنار می گذاریم، ایده ای که فقط به تغییر مدیران پشت میزنشین انجامیده و استراتژی #وحدت_بر_سر_چه_چیز را مطرح می کنیم. از فعالان مدنی می خواهیم بیایم وحدت خود را بر سر اصول موضوعه و عملیاتی مشخص قرار دهیم.

از همه نخبگان دعوت می کنیم فرصت بلوغ را به مسئولین بدهند اما این بار از آنها می خواهیم نماینده یک خواست تاریخی واقعی باشند، بیاید مبنا را بر همان گفته ها، دغدغه ها و نگرانی های سطوح بالای نظام بگذاریم و با هر گروهی که تقید عملی خود را ثابت کند وارد مذاکره شویم.