▪️سرمایه
داری فاجعه و انتقال آب بهشتآباد
✔️ تسلیم ارعاب لابی سدساز و محفلهای طرفدار انتقال آب در باب لزوم سدسازی و تونلهای ویرانگر انتقال آب نباید شد. فضای رسانهای این حلقههای مشکوک و ناپاک سیاسی/اقتصادی فعال شدهاند تا در شرایط بحران، منافع خود را در اجرای طرحهای ضدمحیط زیستی با استفاده از توجیهات به ظاهر فنی و با کمک محیط زیستیهای اعتدالی که در موضعگیری تنزهطلبانه سعی میکنند نه سیخ را بسوزانند و نه کباب را و هم لب به توبره برسانند و هم آخور، پیش ببرند.
این لابیها با فروکاهیدن مساله سیلاب به وجود یا عدم وجود سد و تونلهای انتقال آب، تمام مولفههای محیط زیستی و مدیریتی را نادیدهگرفته، همچنان رویکردهای منسوخ سازهای را در مدیریت منابع آب تبلیغ میکنند. سازههایی به شدت پولساز
فعال شدن لابی
#اصفهان و با مشارکت وزیر کویری نیرو در آغاز طرح غیرقانونی انتقال آب بهشت آباد را از این زاویه و با بهرهبرداری از شرایط بحرانی کشور هم پس از سیلاب اخیر و هم تنشهای سیاسی با آمریکا تحلیل کرد.
در فضایی که توجهات به سمت افزایش تنشهای روانی و فیزیکی سیاسی منطقه و آیندهی وضعیت سرزمینی ایران جلب شده و از سوی دیگر القائات لابی سدساز و کارتالهای اقتصادی ذینفع در انتقال آب
#کارون مبنی بر ترسالی و پرآبی در خوزستان، بهترین فرصت برای تحکیم و اجرایی کردن طرحهای اهریمنی و ویرانگر و خائنانهٔ انتقال آب است. هراس، سردرگمی، فشار اقتصادی، ترس از حملات نظامی، همه عواملی است که شرایط را از دید مافیای آب برای عملیاتی شدن
#بهشت_آباد از طریق بازوهای رسانهای، مدیریتی و تامین مالی از بودجهٔ عمومی مهیا کرده است.
✔️ سرمایه
داری فاجعه وقتی با عدم شفافیت و استبداد همنوا شود واز مزایای رانت وسرمایه
داری رفاقتی هم بهرهمند، به مراتب وضعیت را به سمت وخامتی شدید و بازگشتناپذیر پیش میراند. کاری که دولت روحانی و بازوهایش،
#اردکانیان و
#کلانتری به خوبی انجام میدهند. آینده برای ما تیرهتر از قبل است
و اما در باب
سرمایه
داری فاجعه، میلتون فریدمن: بهباور من، وظیفهی اساسی ما این است که برای سیاستهای اقتصادی موجود، بدیلهایی بپرورانیم، و آنها را حیوحاضر در دسترس نگه داریم، تا زمانی فرارسد که آنچه “از نظر سیاسی تاکنون ناممکن” بود، “بهلحاظ سیاسی دیگر اجتنابناپذیر” شود.
نائومی کلاین آن را بدیننحو خلاصه میکند: «نشستن در انتظار بحرانی عمده؛ سپس بهحراجنهادن و فروش اجزای دولت بهبازیگران بخش خصوصی، در حالی که شهروندان هنوز از شوک دچار سرگیجهاند؛ و آنگاه، دائمیکردن “اصلاحات” کذایی، با سرعت هرچه تمامتر».
شوک اول حوادثی چون، جنگ، حملههای تروریستی، کودتا و حوادث طبیعی است. بنگاهها و شرکتهای بزرگ با استفاده از قدرت سیاسی و سیاستمداران وابسته به خود، با انجام طرحی برنامهریزی شده و با کاشتن بذر ترس، از بُهت و پریشانی و سردرگمی مردم در آن لحظات استفاده کرده و شوک دومی را که چیزی جز تغییرات رادیکال اقتصادی و سیاسی نیست به وجود میآورند.
در این میان افرادی که با موج دوم شوک، به مقابله برمیخیزند با شوک سومی که شامل پلیس، ارتش، زندان و بازجوئی است روبهرو و سرکوب میشوند.
مشخصا شوک سوم در ایران، ورود شورای امنیت ملی به مباحث آب است.
کتاب دکترین شوک نائومی کلاین مشخصا به
سرمایه
داری فاجعه با رجوع به مثالهای عینی متعدد میپردازد. سوءاستفاده سدسازان و اهالی انتقال آب از شرایط سیلابی اخیر و رنج مردم در استانهای غربی و جنوبی، مثالی داخلی از این موضوع است.
#سرمایهداری_فاجعه#انتقال_آب @Azegaar