صدای دلفان

💐💐💐💐💐💐
#اختصاصی
✅ شعر لکی نیازمند آسیب شناسی است :

🔴 زبان لکی ، زبانی اصیل و میراث دار زبان های کهن ایران است که ثبت ملی آن در سال ۹۶ گویای اهمیت تاریخی و فرهنگی آن است .
از دیدگاه جامعه شناسی ، زبان یک پدیده ی اجتماعی ، پویا و پایا است که
در دل جامعه و تاریخ استمرار یافته و
خود را با شرایط اجتماعی تطبیق میدهد
و این انطباق رمز ماندگاری آن خواهد بود !
🔴 از عوامل ماندگاری یک زبان علاوه بر کسانی که به آن سخن می گویند باید
به نقش زبان آوران و سرایندگان و نویسندگانی اشاره کرد که به
آن زبان می نویسند و می سرایند.
همانطوریکه می دانیم در سده های گذشته و به علت تسلط فرهنگ شفاهی
و نبود « نویسه » ی لکی ، زبان لکی بیشتر تحت تأثیر شعر و سروده هایی بوده که شاعران و سرایندگان لک زبان سروده اند که بسیاری از آنها مکتوب نگشته بلکه به شکل شفاهی و سینه به سینه به دست ما رسیده و در ۲۰۰ سال اخیر مکتوب گشته اند.!
شعر لکی و زبان آن نیاز به پالایش و
آسیب شناسی بسیار جدی دارد .
قریب به اتفاق سرایندگان شعر لکی از نظر زبانی در
قرن پنجم و ششم هجری می زیند و
زبانی کهنه ، نامأنوس و« غم سرود»
دارند!
سروده هایی که پر از ناامیدی و یأس و
دلتنگی و زبان زندگی ایلی و عشایری و کوچ است !
سروده هایی که فلاکت و بدبختی
مردم را ترسیم و تداعی می کند و زبان آن مناسب افراد بالای ۵۰ سال است !
زبان مناظره ، مطایبه و هزل است که اگرچه در ادبیات قدیم سابقه دارد اما امروز دیگر کاربردی ندارد !
زبانی که بیشتر مناسب شب نشینی های قدیم یا زبان مناسب « چَمَر » و مور و مویه است !
و این شایسته ی زبان فاخر و فخیم لکی نیست !
گویی اگر اینگونه نباشد مخاطب ندارد !
این نوع سرایش نیاز به آسیب شناسی دارد و گرنه در آینده مخاطبی نخواهد داشت و صرفأ مناسب مرجع شناسی است !
✅ اگر چه باید سرایندگانی را مانند:
استاد غلامی
استاد نظریان
استاد حسنوند
استاد کیانی
استاد مهدوی
استاد قبادی و چند سراینده ی دیگر
را بخاطر کاربرد زبان امروزین و غزل ها و سروده های زیبا و دلنشین شان
متمایز نموده
و سبک سرایش آنان فتح بابی به شعر لکی نوخاسته و جدید دانست !
سروده هایی که نسل جوان با آنها ارتباط برقرار کرده و از آنها لذت می برد .
سرودههایی که جوانان آنها را حفظ کرده و می خوانند .
و این نوع سرایش می تواند به شعر لکی امروز کمک نماید.
والسلام

✍️#همت_نوری

@sedaedelfanchanel