«بار الها! اى دانندۀ نهان و آشکار، آفریدگار آسمان ها و زمین، پروردگار و مالک هر چیز، من گواهى مىدهم که بجز تو، معبود دیگرى نیست، از شرّ نفس و از شرّ شیطان و دام فریبش، و از اینکه خود مرتکب کار بدى شوم و یا به مسلمانى، بدى برسانم، به تو پناه میبرم».
«الهى! عفـو و عافیت دنـیا و آخرت را از تـو مىخواهم. بار الها! عفو و عافیت دین، دنیا، خانواده و مالم را از تو مسألت می¬نمایم. بار الها! عیوب مرا بپوشان و ترس مرا به ایمنى مبدّل ساز. الهى! مرا از جلو، پشت سر، سمت راست و چپ و بالاى سرم، محافظت بفرما، و به بزرگى و عظمت تو پناه مىبرم از اینکه بطور ناگهانى از طرف پایین کشته شوم».
1- هنگام شب گفته شود: «أَمْسَيْنَا وَأَمْسَى المُلْكُ للهِ رَبَّ العَالَميْنَ». 2- هنگام شب گفته شود: «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ خّيْرَ هَذِهِ اللَّيْلَةِ فَتْحَهَا وَنَصْرَهَا وَنُورَهَا وَبَرَكَتَهَا وَهُدَهَا، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِ مَا فِيهَا وَشَرِ مَا بَعْدَهَا».
«ما و تمام جهانیان، شب را به صبح رسانیدیم براى خدایى که پروردگار جهانیان است. بار الها! من از تو خوبى امروز، یعنى؛ فتح، پیروزى، نور، برکت و هدایتش را مسألت مینمایم از بدى آنچه امروز و بعد از آن، پیش میآید، به تو پناه میبرم».
«ما بر فطرت اسلام، کلمۀ اخلاص، دین پیامبرمان محمّد ﷺ و آئین پدرمان ابراهیم؛ صبح کردیم، همان ابراهیمى که فقط به سوى حق، تمایل داشت و فرمانبردار خداوند بود، و از مشرکان نبود».
«بار الها! از تو علم سودمند، رزق پاک و عمل مقبول مسألت مینمایم».
هنگام صبح آن را بخواند.ابن السنی در کتاب: عمل اليوم والليلة شمارۀ 54، و ابن ماجه شمارۀ 925 و عبدالقادر و شعیب الأرناؤوط در تحقیق کتاب: زاد المعاد 2/375 سندش را حَسَن دانستهاند.).
«الهى! تو پروردگار من هستى، بجز تو معبود دیگرى نیست، تو مرا آفریدى، و من بندۀ تو هستم، و بر پیمان و عده ام با تو بر حسب استطاعت خود، پایبند هستم، و از شر آنچه که انجام داده ام به تو پناه میبرم، به نعمتى که به من عطا فرموده اى، اعتراف میکنم، و به گناهم اقرار مینمایم، پس مرا ببخشاى، چرا که بجز تو کسى گناهان را نمیبخشاید».
(هرکس هنگام شب آن را با یقین بگوید و در آن شب بمیرد، و یا صبح بگوید و در همان روز بمیرد به بهشت وارد میشود. البخاری 7/150.).
«الهى! تو پروردگار من هستى، بجز تو معبود دیگرى نیست، تو مرا آفریدى، و من بندۀ تو هستم، و بر پیمان و عده ام با تو بر حسب استطاعت خود، پایبند هستم، و از شر آنچه که انجام داده ام به تو پناه میبرم، به نعمتى که به من عطا فرموده اى، اعتراف میکنم، و به گناهم اقرار مینمایم، پس مرا ببخشاى، چرا که بجز تو کسى گناهان را نمیبخشاید».
(هرکس هنگام شب آن را با یقین بگوید و در آن شب بمیرد، و یا صبح بگوید و در همان روز بمیرد به بهشت وارد میشود. البخاری 7/150.).
ترجمه : خداوند هیچ معبودى «به حق» جز او نیست، خداوندى که زنده و قائم به ذات خویش است، هیچ گاه خواب سبک و سنگین او را فرا نمىگیرد، براى اوست آنچه در آسمانها و زمین است، کیست که نزد او جز به فرمانش شفاعت کند، آنچه را پیش روى آنها «بندگان» و پشت سر آنهاست میداند، و از گذشته و آیندۀ آنان آگاه است، آنها جز به مقدارى که او بخواهد احاطه به علم او ندارند، کرسى او آسمانها و زمین را دربر گرفته و حفظ و نگهدارى آسمان و زمین براى او گران نیست، و او بلند مرتبه و باعظمت است».
(هرکس هنگام صبح این آیه را بخواند، تا شب از جن محفوظ مى-ماند، وهر کس آن را شب بخواند، تا صبح از جن محفوظ مىماند. الحاکم 1/562)
ترجمه : خداوند هیچ معبودى «به حق» جز او نیست، خداوندى که زنده و قائم به ذات خویش است، هیچ گاه خواب سبک و سنگین او را فرا نمىگیرد، براى اوست آنچه در آسمانها و زمین است، کیست که نزد او جز به فرمانش شفاعت کند، آنچه را پیش روى آنها «بندگان» و پشت سر آنهاست میداند، و از گذشته و آیندۀ آنان آگاه است، آنها جز به مقدارى که او بخواهد احاطه به علم او ندارند، کرسى او آسمانها و زمین را دربر گرفته و حفظ و نگهدارى آسمان و زمین براى او گران نیست، و او بلند مرتبه و باعظمت است».
(هرکس هنگام صبح این آیه را بخواند، تا شب از جن محفوظ مى-ماند، وهر کس آن را شب بخواند، تا صبح از جن محفوظ مىماند. الحاکم 1/562)