#شلیک به
#کولبرها@Social_Science#مرتضی_کاظمیانزیر سایه رکود اقتصادی کشیافته در دوران پسابرجام، این جدیدترین خبر تلخ است: «پنج کولبر دیگر در نتیجه شلیک نیروهای انتظامی، کشته و زخمی شدند.» «کمال بامزر»، شهروند متأهل و ۲۷ سالهی مریوانی، قربانی مظلوم و جدید است.
تداوم شلیک به کولبرها در حالی رخ میدهد که مرکز آمار ایران از افزایش نرخ بیکاری در کشور به بیش از ۱۲ درصد خبر داده است. بر مبنای این گزارش، نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله به نسبت تابستان پارسال حدود ۲۷ درصد افزایش یافته است.
استاندار کردستان آمار بیکاری در این منطقه از کشور را بیش از ۲۸ درصد دانسته، و تاکید کرده که اگر نرخ بیکاری براساس شاخصهای دقیقتر ارزیابی شود «قطعا آمار بیکاری در این استان بالاتر از این خواهد بود.» معاون توسعه منابع انسانی کردستان آمار بیکاری را در شهروندان ۱۵ تا ۲۴ ساله استان ۳۳ درصد دانسته، و یکی از نمایندگان استان در مجلس، آمار بیکاری را فراتر از ۴۰ درصد و حتی حدود ۵۰ درصد ارزیابی کرده است.
در کنار وضع اسفبار مزبور (بیکاری گسترده) متاسفانه شاخصهای گوناگون اقتصادی، فرهنگی و آموزشی، بهداشتی درمانی، و ورزشی در استان کردستان ـ همچون برخی دیگر از استانهای کشور ـ آشکارا از متوسط کشور پایینتر است؛ این شاخصها، هموطنان رنجکشیده کرد را در کنار شهروندان مظلوم استانهایی چون سیستان و بلوچستان و ایلام و لرستان و کهگیلویه و بویراحمد قرار میدهد.
در چنین وضعی چگونه میتوان تکیه کردن بر کولبری را بهمثابه راهی برای تأمین معاش و گرداندن چرخ زندگی خانواده، متوقف کرد؟ چگونه میتوان قاچاق کالا را از راه کولبری و با تمام مصائباش، مذموم دانست و به کولبرهای مظلوم، «توصیههای ایمنی» کرد؟ جایگزین کولبری برای هزاران شهروند بیپناه و جویای کار در سقز و پیرانشهر و حاجعمران و مرزهای سردشت و عباسآباد بانه یا مریوان و منطقه اورامانات چیست؟
پاسخ به این پرسش چنان مفروض به نظر میرسد که چند ماه پیش حتی معاون سیاسی امنیتی استاندار کردستان اذعان کرد: «مرزها و معابر کولبری کردستان منبع درآمد بسیاری از مردم این استان هستند»؛ او وعده داد مرزهای استان و بازارچههای مرزی بازگشایی شوند.
★متن کامل در زیتون:
http://zeitoons.com/21818👥کانال علوم اجتماعی
👥https://telegram.me/joinchat/B8dgVjzw2lSWh3ZSpj1VhQ