⚠️دیالکتیک #سرکوب و #اعتراض؛
بازخوانی تجربهی کرهی جنوبی 📚 پژوهشهای موجود دربارهی جنبشهای اجتماعی و اعتراضی پاسخ یکدستی ندارند. از یک سو، برخی پژوهشها به این اشاره میکنند که
سرکوب و توسل دولت به قوای قهریه هزینهی مشارکت اعتراضی را بالا میبرد، بهاینترتیب موجب افول حرکتهای اعتراضی میشود و جنبشها را از حالت بسیج خارج میکند. از سوی دیگر، مطالعات دیگری نیز استدلال میکنند که
سرکوب و خشونت دولتی موجب افزایش نارضایتی معترضان و گسترش دایرهی مخالفان میشود و از این طریق، میتواند اثر معکوسی داشته باشد و موجب شدتیافتن اعتراضات شود. نمونههایی هم برای هر دو دسته میتوان برشمرد. واکنش خشونتآمیز حکومت چین به اعتراضات دانشجویی در میدان تیانآنمن در سال ۱۹۸۹ از جمله مواردی است که
سرکوب منجر به خاتمهیافتن اعتراضات شد. انقلاب سال ۱۳۵۷ در ایران نمونهی مقابلش را نشان میدهد:
سرکوب اعتراضات موجب شدتگرفتن و ادامهی اعتراضات شد، بهنحویکه انقلابیون حتی در بیان و بازنمایی خشونت دولتی اغراق میکردند تا به تهییج مردم و تشویق آنها برای پیوستن به انقلاب بپردازند.
📚 هرچند پژوهشها در نتیجهگیریشان دربارهی تأثیر
سرکوب بر اعتراض اختلاف دارند، اما نوعی توافق روشی بین آنها وجود دارد. تمامی این پژوهشها اعتراضات را بر اساس تعداد رخدادهای اعتراضی میسنجند. به سخن دیگر، تمرکز این مطالعات روی افزایش و کاهش تعداد رخدادهای اعتراضی در جریان
سرکوب و پس از آن است. تعداد رخدادهای اعتراضی اما تنها یک جنبه و یک مؤلفه برای سنجش رابطهی
سرکوب و اعتراض است. این نکتهای است که پُل چَنگ، استادیار جامعهشناسی در دانشگاه هاروارد، در کتابش با عنوان دیالکتیک اعتراض:
سرکوب دولتی و جنبش دموکراسی خواه کره جنوبی روی آن دست میگذارد. تمرکز کتاب روی دورهای از تاریخ کرهی جنوبی است که بهعنوان دورهی تاریک دموکراسی از آن یاد میشود.
📚 کرهی جنوبی اولین تجربهی دموکراتیکش را هرچند کوتاه در سالهای ۱۹۶۰-۱۹۶۱ پس از یک خیزش دانشجویی تجربه کرد. اما این تجربه دیری نپایید و کودتای نظام به رهبری ژنرال پارک چونگ هی حکومت اقتدارگرا را به کره بازگرداند. پارک چونگ هی برای سه سال تحتعنوان حکومت نظامی بر کشور حکم راند اما از سال ۱۹۶۵ نوعی حکومت جمهوری انتخاباتی را بنیان نهاد که مانند نظامهای اقتدارگرای انتخاباتی در دوران معاصر، ظواهری از عناصر دموکراتیک را داشت. وقتی دورهی دوم ریاستجمهوری پارک پایان یافت، او دست به تغییر قانون اساسی زد تا دورهی سوم را با ظاهری قانونی ادامه دهد. بهاینترتیب، کره از یک اقتدارگرایی نرم وارد نوعی اقتدارگرایی قانونی شد. این همان دورهی تاریک دموکراسی در کره است. پارک چونگ هی سرانجام در ۱۹۷۹ درگذشت و جانشینان او حکومت اقتدارگرا را ادامه دادند. نهایتاً خیزشهای مردمی در میانهی دههی ۱۹۸۰ منجر به گذار کرهی جنوبی به دموکراسی در سال ۱۹۸۷ شد.
منبع: نشر آسو
یادداشت کامل در
اینجا👥 تلگرام علوم اجتماعی، مسائلروز
👥.
👉 @SOCIAL_SCIENCE 👉🏿 @SOCIAL_SCIENCE.
🆔 Instagram:
@Social.Sciences1