🔴 #ریاکاری گسترده در
#جامعه_ایران@SOCIAL_SCIENCE✍محمد باقر تاج الدین
ریاکاری، ظاهرسازی و دورویی در جامعه ایران به اوج خودش رسیده و در همه جا مانند خانه، مدرسه، دانشگاه، اداره، سربازخانه و...کم و بیش جلوه گر شده است. برای تحلیل این موضوع مهم باید از منظرهای روان شناختی، جامعه شناختی، اخلاق و فلسفه اقدام نمود چرا که به نظر می رسد که دارای پیچیدگی های فردی، اجتماعی و فرهنگی باشد.
ریاکاری را اگر بخواهم به لحاظ جامعه شناختی مورد تبیین قرار دهم باید بگویم که بیشتر ریشه در ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه دارد و البته منظور این نیست که افراد ریاکار هیچ نقشی در بسط و گسترش آن ندارند، بلکه بحث اصلی این است که وجود ساختارهای تشویق کننده
ریاکاری در یک جامعه همگان را کم و بیش به سمت و سوی چنین وضعیتی سوق می دهد. در واقع، موضوع از این قرار است که آدمیان چنین جوامعی می پندارند و در می یابند که اگر دو گانه و بلکه چند گانه رفتار نکنند ممکن است حیات شان در معرض خطر قرار بگیرد. به عبارت دیگر، صادق بودن و راستگو بودن و مهمتر از همه یک رو و شفاف بودن ممکن است هستی و زندگی آنان را در معرض انواع مخاطرات قرار بدهد، چرا که ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه چنین می خواهند. فورا باید اضافه کنم
ریاکاری تنها به دین و دینداری ربط ندهیم که فکر کنیم دیندارانی هستند که ریاکارانه اعمال و مناسک دسنس را به جای می آورند در حالی که چندان اعتقادی به آن اعمال و مناسک ندارند. موضوع
ریاکاری در عرصه های غیر دینی هم فراوان دیده می شود به این معنا که چه بسا افراد غیر دینداری باشند که دست به
ریاکاری بزنند تا از این طریق به اهداف خود دست یابند. این تذکر را از آن رو مطرح کردم که تا بحث
ریاکاری مطرح می شود عده ای فورا ذهن شان به حوزه دین و دینداری می رود و
ریاکاری را در آن عرصه ها جست و جو می کنند و غافل اند از این که
ریاکاری را در همه جا می توان مشاهده نمود.البته ناگفته نمی توان گذاشت و گذشت که در جامعه ایران به دلیل حضور گسترده دین در عرصه های گوناگون
ریاکاری هم ظاهرا رنگ و بوی دینی گرفته است و از آن جا که بسیاری از امور زندگی مردم مانند داشتن شغل، تحصیل و...به داشتن ظاهر دینی و به جای آوردن مناسک و اعمال دینی گره خورده است...
👥علوم اجتماعی، مسائل روز
👥t.me/joinchat/B8dgVjzw2lSWh3ZSpj1VhQ📚متن کامل در Pdf زیر
👇