🔴 #تبعیدی_های_مدرن@SOCIAL_SCIENCE✍فرهاد قنبری
این جمله دردناک
#داستایفسکی در جنایات و مکافات که از زبان
#مارملادف می گوید: "جوان، می دانی هیچ جایی برای رفتن نداشتن یعنی چه؟" در مورد
#افغان_های مقیم ایران صدق می کند.
وضعیت افغان
های مقیم ایران همان وضعیت
تبعیدی است، تبعیدیی که احساس هیچگونه هویت و وطنی نمی کند.
آنها در ایران به دنیا می آیند با فرهنگ و گویش و لهجه فارسی بزرگ می شوند. در مدارس ما مثل سایرین کتاب دینی و تاریخ و جغرافیای ایران را می خوانند ولی همیشه افغانی و بیگانه خوانده می شوند. آنها در صورت بازگشت به افغانستان نیز به علت لهجه و نوع فرهنگ رشد یافته «ایرانی »نامیده شده و مورد تمسخر و آزار برخی افغان ها قرار می گیرند.
افغان
های مقیم ایران
تبعیدی های دنیای
مدرن هستند، یک
تبعیدی همیشه حس طفیلی بودن دارد؛ یک میهمان ناخوانده که هیچ تناسبی با فرهنگ و رسوم و باورها و رفتارهای اجتماعی تبعیدگاه خویش ندارد. به او همیشه با نگاه غریبه و «دیگری» نگریسته می شود. از نظر پلیس او همیشه در مظان اتهام هستند. چه کسی تاب تحمل این را دارد که عمری مورد سوء ظن همگان باشد. حتی همسایه نیز به او به چشم یک «بیگانه» نگاه می کند.
#ادوارد_سعید می گوید «باید به تبعید به عنوان مجازات سیاسی معاصر باید به گونه دیگری نگریست: باید اول از همه جویس و ناباکوف را کنار گذاشت و به جای آنها به توده
های غیرقابل شمارشی اندیشید که آژانس
های سازمان ملل متحد به خاطرشان ایجاد شده اند. باید به فکر روستاییان پناهنده ای بود که هیچ امیدی به بازگشت به وطن ندارند و تنها چیزی که دارند، کارت جیره و شماره آژانس است.همیشه میان ایده تبعید و وحشت از جذامی بودن، نجس اجتماعی و اخلاقی بودن، یک پیوستگی و این همانی برقرار بوده است،تبعید نیاز انسان به ریشه دار بودن و احساس هویت کردن را نفی می کند»
همیشه این نگرش وجود دارد که آسمان همه جا آبی است. اما در درون خویش، تبعید خلأیی دهشتناک است. غربت و فراق دست کمی از زندان ندارد. تبعید یک وضعیت وجودی گسسته است.
تبعیدی از ریشه
های خود، سرزمین خود و گذشته خود جدا شده در جایی دیگر رها می شوند.
افغان
های مقیم ایران اغلب پایین ترین و سخت ترین مشاغل روز مزد را بر عهده می گیرند، از دریافت یارانه و حمایت
های اجتماعی محروند، اغلب در نانوایی و قصابی، نان و گوشت کم کیفیت تحویل می گیرند، از سریال
های درپیتی سیما تا فیلم
های سینمایی به اصطلاح روشنفکری (مانند ابد و یک روز) مورد بی احترامی و تمسخر قرار می گیرند، در هر نابسامانی اجتماعی متهم ردیف اول هستند و بسیاری از مردم عامل بدبختی خود را آنها معرفی می کنند.
وضعیت افغان
های مقیم ایران وضعیت انسان
های بی وطن است. آنها به ما نشان می دهند که شعارهای فراملیتی ، جهان وطنی و امثالهم لفاظی
های شبه روشنفکری بیش نیستند.
@kharmagaas👥علوم اجتماعی، مسائل روز
👥t.me/joinchat/B8dgVjzw2lSWh3ZSpj1VhQ