روزگاريست كه سوداي بتان دين من است غم اين كار نشاط دل غمگين من است ديدن روي تو را ديده جان بين بايد وين كجا مرتبه چشم جهان بين من است يار من باش كه زيب فلك و زينت دهر از مه روي تو و اشك چو پروين من است تا مرا عشق تو تعليم سخن گفتن كرد خلق را ورد زبان مدحت و تحسين من است دولت فقر خدايا به من ارزانی دار كاين كرامت سبب حشمت و تمكين من است. واعظ شحنه شناس اين عظمت گو مفروش زان كه منزلگه سلطان دل مسكين من است يا رب اين كعبه مقصود تماشاگه كيست كه مغيلان طريقش گل و نسرين من است حافظ از حشمت پرويز دگر قصه مخوان كه لبش جرعه كش خسرو شيرين من است #دیوان_غزل_های_حافظ @SHAMSETEBRIZII_99_22