"مرثیه ای" برای چوری ها!
آیا واقعه اخیر کشتن میلیونها جوجه آنگونه که منتقدان میگویند نتیجه نظام سرمایهداری است؟از دید منتقدان
#سرمایهداری نگاه کنیم که همه رویدادهای تاریخ به شکلی زیر سر نظام منحط
سرمایه
داری است، روشن نیست در صنعت جوجهجات که مداخله دولتی و قیمتگذاری و مصوبه بیداد میکند و انگار بخش مهمی از کار دست بنگاههای دولتی است،
سرمایه
داری را چطور میتوان مقصر فرض کرد، یحتمل ایراد از "
سرمایه
داری دولتی" است! در این فقره اخیر میدانیم که بنا به ماهیت این صنعت معدوم کردن اکثر جوجههای نر که به کار تخمگذاری نمیآیند طبیعی است و بهصورت روتین انجام میشود، البته از قرار دفن دستهجمعی به صورتی که در آن فیلم معروف پخش شد انجام نمیگیرد، ولی انگار چاره دیگری هم نیست، گذشته از هزینه بالا، بحث محدودیت فضا و بیماری و مانند آن هم هست که از نظر فنی نگهداری آنها را ناممکن میسازد و البته فکر هم نکنم بشود برای جوجهها سرپرست پیدا کرد!
برای جوجههای مازاد هم البته راهحلهایی هست، دستگاههایی وجود دارد که جوجهها را تبدیل به پودر گوشت میکند که کاربرد صنعتی دارد، ولی بنا به گفتهها در ایران فراگیر نیست و تعداد محدودی از آن استفاده میکنند و البته باید پذیرفت برای جوجهای که بناست در هر حال به مصرف خوراکی برسد، تفاوتی نخواهد داشت که چه زمانی کشته میشود. بعد از این قضیه ناراحتکننده، کسانی پیشنهاد فرستادن جوجههای مازاد به روستاها را مطرح کردند، بنا به گفته اهل فن این راهحلی است که از خود مشکل بدتر است و میتواند به یک بحران جدی در حوزه سلامت بینجامد، کنار هم قرار دادن طیور صنعتی و خانگی بیش از آنکه کمکی به روستاییان باشد، آسیب آشکار به مال آنهاست.
خیلیها حرف از سودجویی تولیدکنندگان زدند، انگار که دنبال منفعت خود بودن صفت غریبی در میان انسانهاست و فقط برخی از خدا بیخبران به خاطر پول و جلوگیری از پایین آمدن قیمت، جوجههای نگونبخت را از بین میبرند. تا جایی که من میفهمم تولیدکننده بسیار بیش از این اخلاقگرایان دلرحم انگیزه دارد که مالش هدر نرود و مرض ندارد پولش را آتش بزند، اگر راهی برای تبدیل به پول کردن جوجهها باشد، بعید است دنبال هزینه مالی و اجتماعی اضافی باشد، چنانکه از اسم آن هم پیداست جوجه یکروزه باید طی زمان کوتاهی حتی در حدود نیم روز به فروش برسد، وقتی به هر دلیل این اتفاق نیفتاد، مقابل یک انتخاب سخت قرار میگیرد، طبیعی است که یک سودجوی واقعی در درجه اول سعی میکند بیش از حد عرضه نکند و پول و منابع خود را مصرف نکند، تا بعد با صرف هزینه مجبور به نابودی آنها نشود، وقتی چنین نمیشود، به نظر باید دنبال دلایل دیگری جز “ذات پلید” تولیدکننده بود که فقط دنبال سود است.
اگر کسی میخواهد به اصطلاح نظام
سرمایه
داری (بخوانیم اقتصاد بازار) را قضاوت کند، بد نیست این را در نظر داشته باشد که با وجود افزایش بیسابقه جمعیت، در میان چند میلیارد انسان تعداد آنهایی که درگیر بیماریهای ناشی از پرخوریاند، بیش از آنهایی است که با گرسنگی دست و پنجه نرم میکنند، درصد آنها که از فقر مطلق در رنج هستند تکرقمی شده است و تنعماتی را که بشر در قرن 21 تجربه میکند، در هیچ زمان دیگری حتی به خواب نمیدید. بیانصافی است اگر سهمی از این پیشرفتها را هم به حساب
سرمایه
داری نگذاریم.
اینجا در جریده وزین تجارت فردا بحثی در مورد قضیه ناراحت کننده جوجه جات (یا به قول اهالی نصف جهان چوری جات) که چندی پیش خبرساز شد داشتم، تا یار چه پسندد، والله اعلم.
https://bit.ly/2TaCqTJ#امیرحسین_خالقی#اقتصاد@Roshanfkrane