#شرهانیصد کیلومتر که از
#اندیمشک فاصله می‌گیری
و از پیچ
و خم‌های جاده عبور می‌کنی، به منطقه‌ای بکر میرسی که هنوز خیلی ها از حضورش در جمع یادمان های
#دفاع_مقدس بی‌خبرند!
نامش
#شرهانی است
و خاطرات حضورش در دفاع مقدس را از عملیات های
#والفجر_یک،
#عاشورای_سه و #محرم روایت می کند...
اگر می‌خواهی صحنه
#عاشورا را از نزدیک ببینی، باید به صفحه خاطرات والفجر یک در شرهانی سری بزنی؛
آنجایی که شهید احمد زمانیان ردای قاسم ابن الحسن را به تن کرد
و تا پای جان ایستادگی کرد. همان نوجوان شانزده ساله ای که ترکش ها سر
و صورتش را
#خون آلود کرده بودند؛
همان نوجوانی که دوستانش خواستند او را برای مداوا به عقب برگردانند؛
و همان نوجوانی که با لبخندی زیبا گفت:
"من نیامده ام که به عقب برگردم!
آمده ام که بایستم..."
اما شرهانی پیش از آن که خاطرات
#جنگی داشته باشد، خاطرات تفحصی دارد؛ خاطراتی زیبا از شهدایی که چند سال است
#غریبانه در آغوش گرفته
و گه گاه، یکی از آن ها خودش را به بچه های گروه
#تفحص_شهدا نشان میدهد؛
آن هم درست زمانی که لازم است، مگر نشنیده ای روایت محمد احمدیان را که می گوید:
تیرماه ۱۳۷۸ بود
و فضای جامعه،
#معنویتی از جنس شهدا را طلب می‌کرد...
سردار باقرزاده گفت:
"بروید توی مناطق به شهدا
#التماس کنید
و بگویید شما همگی فدایی ولایت هستید، اگه صلاح می دانید به یاری
#رهبرتان برخیزید."
چند روزی گذشت؛
ولی حرف
#سردار را جدی نگرفتم،
#شهید هم پیدا نکردیم، تا این که دوباره سردار روی حرفش تأکید کرد؛
من هم فردای آن روز به منطقه ی شط‌العلی (محور عملیاتی بدر
و خیبر) رفتم
و برای رفع تکلیف جملات سردار را بازگو کردم!!
چند ساعت بیش تر از حرفم نگذشته بود که از
#شلمچه خبر رسید شانزده شهید پیدا شده
و چند ساعت بعدش، تفحص نوزده شهید از
#هور مخابره شد.
چند روز بعد که سردار تماس گرفت
و خبرها را شنید، از تعداد شهدا پرسید؛ شروع کردم به شمردن:
شونزده تا فکه، هجده تا شرهانی...
جمعاً شد
#هفتاد_و_دو شهید...
.
سردار گفت:
"الله اکبر!
روز
#عاشورا هم
هفتاد و دو نفر پای
#ولایت ایستادند..."
موقعیت ها:
• حسینیه امام حسن مجتبی (ع)
• معراج شهدا
و مقر تفحص
• مقتل ده شهید گمنام
• پل روی رودخانه ی دوبرج( پل شهید ایوبی)
