خاطره ای از
#فرمانده_جهادبحث
#شهادت که می شود
#فاطمه_مغنیه می گوید: مادر من یک زن فوق العاده است.
خبر
#شهادت بابا که رسید رفت و دو رکعت نماز خواند. همه ما را آرام کرد. بدون اینکه حرفی مستقیم به ما بزند وقتی دید در مواجهه با پیکر بابا بی تاب شده ایم خطاب به بابا گفت: الحمدلله که وقتی
#شهید شدی کسی خانواده ات را به اسارت نگرفت و به ما جسارت نمی کند. همین یک جمله ما را آنقدر خجالت داد که آرام شدیم. بعد خودش رفت و وقتی مراسم تشییع برگزار می شد یک ساعت در قبری که برای بابا آماده کرده بودند ماند و قرآن و زیارت عاشورا خواند ...
خبر
#شهادت #جهاد را هم که شنید همین طور ....
دلم سوخت وقتی دیدمش ... مثل
#بابا شده بود ... خون ها را شسته بودند ولی جای زخم ها و پارگی ها بود ... جای کبودی و خون مردگی ها ...
تصاویر
#شهادت و بابا و
#جهاد با هم یکی شده بودند و یک لحظه به نظرم رسید من دیگرنمی توانم تحمل کنم...
بازمادرغیرمستقیم من ومصطفی را آرام کرد،وقتی صورت
#جهاد را بوسید،گفت : ببین دشمن چه بلایی سر
#جهادم آورده ....
البته هنوز به ارباًاربا نرسیده..
«لایوم کیومک یااباعبدالله»
باز خجالت آراممان کرد..
