#حسین_جانم...
تا یاد دارم ، زخم های مانده بر دلم و
#بغض های انبار شده یکسال را جمع می کردم و به آنهاوعده
#محرم می دادم تا بغض های به سکوت محکوم شده، فریاد بزنند و
#اشک هایم کمی تسکین دهد این دل خسته از آدم ها را.
من بودم و هیئت و خوش آمدید محفل
#عاشقان_حسین. عاشق نبودم اما ندیدم کسی را راه ندهند.
گوشه ای می نشستم. روضه خوان، روضه می خواند و من برای درد هایم هق هق می کردم اما در
#امن_یجیب ها دلم آرام شده بود.
آقاجانم، داشتم راه و رسم عاشقی را یاد می گرفتم. از ذکر
#غریب_مادر های روضه خوان بغض می کردم و برای لالایی های
#شش_ماهه دلم می شکست..
از
#قتلگاه و خواهرت که می خواند دست و پایم می لرزید.
از رقیه سه ساله و
#خرابه_شام که می خواند، دل ویران شده ام باز هم ویران می شد
ارباب جانم دیری نپاید که هوای اتمسفر محرم درون ریه‌هایم جا بگیرند. دلم تنگ شده برای لباس مشکی ام. برای بوی
#اسفندهای روضه. دلم تنگ شده تا دست هایم را روی
#کتیبه های هیئت بکشم و دلم کمی آرام شود..
دلم برای
#زیارت_عاشورا، برای سلام های پرشور برای زمزمه های
#یااباعبدلله تنگ شده. دلم برای
#شام_غریبان و شمع های سوزان.... دلم برای نماز ظهر عاشورا... آه....
اما امسال هیئت ها
#مجازی است. باید در خانه بمانم و برای
#غریبی این روزهایم گریه کنم. دلم یک
#چای_روضه می خواهد تا فرو دهم این بغض پیچک شده در گلو را.
ارباب خوبم صدای پای محرمت به گوش می رسد. دل نگرانم تاب نیاورم غریبی محرمت را و شرمنده ام از روی
#حسین_زمان، خودت واسطه شو شاید این بار ما پای
#عهدنامه هایمان ماندیم....
✍نویسنده:
#طاهره_بنایی منتظر
#گرافیست_الشهدا #محرم #صفر #کرونا@Refighe_Shahidam313
