سلام غریبه!نمی خواهم چیزی برایم بیاوری.می شود بنشینی و برایم گوش باشی؟ غروب کریهی است؛نه؟البته کمی پیش که هنوز تصادف نکرده بودم،خیلی زیبا بود.نارنجیِ آسمان خیره کننده بود و خورشید زیورآلات طلایی رنگش را در هوا می پاشید.شاید چون همه چیز خیلی رویایی بود،حواسم پرت شد و شد آنچه که نباید می شد! بگذریم!خواهرم دارد از سفر دوری می آید.امشب می رسد.اگر غروب زشت شد،شب خودش را هم بکشد نمی تواند از چشمم بیوفتد.انگار در دلم رخت می شورند.اصلا می فهمی چه می گویم؟اصلا خواهر داری؟اگر داری سعی کن ازدواج نکند؛اگر کرد هم نگذار مهاجر شود.وقتی از این شهر رفت،نور هم همراهش رفت.مدام دلم تنگش است.به هفت جد و آبادشان خندیده اند که می گویند خاله،مادر دوم است.اصلا مادر دوم و سوم و چهارم،خواهر است.مدام در ذهنم کلنجار می روم که به کدام حرف هایم می خندید تا آن ها را برایش تکرار کنم.برایش کیک شکلاتی خریده ام تا با چای هل دار تعارفش کنم.عاشق چای هل دار و کیک شکلاتی است.من هم عاشق او هستم.بچه که بودیم مدام اذیتش می کردم ولی دیگری حق نداشت از این غلط ها بکند.در حال و هوای نوجوانی که بود مکررا می گفت زشتم؛من هم برای اینکه اذیتش کنم تایید می کردم؛اما خودم که می دانستم خورشید تابان است،ماه شب چهارده است،نوبرانه ی تابستان و گرمی در زمستان است. نامش ماهرخ است.گل ها را دوست دارد.اصلا شب خواستگاری اش اول نظرش به گل ها جلب شد،بعد به داماد.آن شب آن قدر زیبا شده بود!ماهرخ را می گویم.می دانستم زیباست ولی آن شب فهمیدم زیبایی اش آسمانِ خداست،ته ندارد!دارد دیر می شود.نمی خواهم منتظرش بگذارم.چه گلی برایش بخرم؟لاله ی سفید خوب است،نه؟ #سلام_غریبه پنج شهریور ۴۰۳