هدف رستاخیزسیمرغ نابودی ضحاک در #ایران،برقراری پادشاهی مشروطه خواه و احترام به عقیده جمهوری خواهان وچپ های وطن پرست میباشد
#سیاوش_امانیه
تاریخ تاسیس 13 می 2017
#کانال_رسمی #شاهزاده_رضاپهلوی 👇
@OfficialRezaPahlavi
ارتباط بامدیر @siavash_amanieh
✅✅فردوسی بزرگ در شاهنامه در بخش پادشاهی کيخسرو در هنگام نبرد و جنگ کيخسرو از سپاهيان از درفشی(پرچمی) سخن ميگويد با بدن شيری که در دست خود گرز يا شمشير داشته است :👇
🔺پَسَش باز گودرزِ کشواد بود که گيتی به رای وِی آباد بود.
🔺درفش از پس پُشت او شير بود که چَنگش به گُرز و به شمشير بود.
✅✅اين سروده که سخن از تاريخ کهن دارد به ما نشان ميدهد که شمشير در چنگ شير يک يادگاری از عهد و پیمان های بسيار کهن ایرانیان است.
✅✅در جای ديگر فردوسی گرامی با زبردستی شمشير در دست شير را اينطور بيان ميکند :👇
🔺به شمشير بَرَد آن زمان شير دست ، چپِ لشکرِ چينيان را شِکست.
💢 یکم بهمن ماه زادروز حکیم فردوسی ؛ بزرگترین حماسه سرای تاریخ فرخنده خجسته باد
ما برای دیدن خودمان به شاهنامه نیاز داریم، همانگونه که به آینه نیاز داریم. ما برای دیدن هویت فرهنگی مان به آینه شاهنامه نیاز داریم. به بیان دیگر، ما با واژگان فردوسی دوباره روییدن گرفتیم، رشد کردیم و زاییده شدیم. ما برای این که هویت میهنی و همبودی مان را بشناسیم، باید مدام به کتاب های بزرگان نیک ایران زمین بازگشت کنیم.
ما باید فردوسی را آنگونه که خودش خواسته است، بازخوانی کنیم. فردوسی در همان سان که کارنامه گذشتگان ما را نوشته، تاریخ و استوره های ما را نیز یادآوری میکند.
پس از یورش تازیان وحشی به ایرانشهر، فردوسی مردمی را که زبانشان در حال نابودی و هویتشان در ترس بود و برای همیشه داشت آن را از دست میدادن، هوشمندانه یاری کرد و با یادآوری روایت هایش، آن را جاودان کرد.
دلاور میهنپرستی که برای آزادی کشورش از چنگال تازیان(اعراب)، جنگید ولی هیچ نام و آرامگاه و بزرگداشتی درخور برای این دلاور #ایرانزمین نیست. یعقوب لیث سیستانی، دویست سال پس از فرمانروایی ستمکارانهی تازیان بر #ایران، خیزش کرد و نامه ی آنان را در هم پیچید. او با گردآوری دلاوران #سیستان و ديگر جاهای ایرانزمین به پیکار با فرمانروایان سیاهدل تازی رفت و سراسر سیستان و #خراسان تا فرارود، #مازندران و #گیلان، ری و #اصفهان، #فارس و #کرمان و تا بخشی از #خوزستان را از چیرگی چنگ اندازانِ تازی رهاند. ولی شوربختانه در سال ۲۶۵ ماهی(قمری) در گندیشاپور بیمار شد و درگذشت. آرامگاهش در روستای شاهآبادِ #دزفول است و مانند دیگر جایهای میهنی و باستانی با بیمِهری بسیار روبهرو است. سرزمین مصر با آن همه دیرینِگی، عرب زبان شده و در جهان، “مملکت المصر العربیه” خوانده می شود. اکنون به این بیَندیشید که اگر این رویگرِ سیستانی شمشیر از نیام برنمی کشید و اگر #فردوسی بزرگ #شاهنامه را نمی سُرود، در ایران چه ها رخ می داد! ما چگونه و به چه زبانی با یکدیگر سخن می گفتیم؟
آتاترک خطاب به محمد علی فروغی سفیر ایران در ترکیه: «شما ایرانی ها قدر ملیت خودرا نمیشناسید،و معنی آن را نمیفهمید، ونمیدانید که ریشه داشتن،و حق آب و گل داشتن،در قسمتی از زمین چه نعمت عظیم است و ملیت وقتی مصداق پیدا می کند که آن ملت را بزرگان ادب و حکمت و سیاست و در معارف و تمدن بشری،سابقه متمد باشد، شما قدر و قیمت آن بزرگان خودرا نمی شناسید وعظمت #شاهنامه را در نمیابید که این کتاب سند مالکیت،وملیت و ورقه_هویت شماست،و من نا گریزم برای ملت ترک چنین سوابقی دست و پا کنم.» کتاب مقالات فرُوغی،جلد اول،ص۱۹ #جاویدشاه