رستاخیز سیمرغ

«سگ زرد برادر شغال است» را تمام قدرت ادله اپوزیسیون انحلال‌طلب جمهوری اسلامی دانستن، زیرکی‌ای است که از برخی اصلاح طلبان ِ استمرارطلب ِ جمهوری اسلامی برمی‌آید.

معلوم است که فرق است بین سیدمحمد خاتمی و محمود احمدی‌نژاد، یا بین ابراهیم رئیسی و حسن روحانی. اما آن‌چه مهم است این است که نظامی که فساد ساختاری دارد و انتخاباتی که دموکراتیک نیست و اصلاح‌طلبی‌ای که زیر شنل خمینی نفس می کشد این توانایی را دارد که تفاوت‌ها را در عمل به حداقل برساند.

این مکانیسم نظام فاسد کاری می‌کند که پس از گذشت دو دهه که از عمر اصلاح‌طلبی درون‌حکومتی می‌گذرد هم‌چنان جامعه در حال انفعال در انتخاب بین بد و بدتر و بین جنایت‌کار و کم‌ترجنایتکار است و به برخی از افرادی که دو دهه پیش «نه» گفته بود امروز «آری» بگوید و آن‌ها را به عنوان اصلاح‌طلب قالب کند.

در نزدیک به چهاردهه که از عمر نظام اسلامی می‌گذرد، دولت‌ها بیش‌تر دست کسانی بوده که به اصلاح‌طلبی و میانه‌رویی و اعتدال شهره هستند و نتیجه همان است که هنوز ما از وحشت یک بدتر به ترس بدی دیگر رای می‌دهیم.
افراد انتخاب‌شده با یک‌دیگر تفاوت دارند اما ساختار معیوب و قانون اساسی ولایت‌فقیه‌محور کشور را در بن‌بست کامل قرار داده است.
و مردم تصمیم گرفتند ترمز این رژیم دزد و دروغگو و فاسد را بکشد

#اصلاح_طلب_اصولگرا_دیگه_تموم_ماجرا✌️

#رکسانا

@siasattalkh✌️
@Rastakhiz_Simorgh1339

رکســــانا (پهلویسم):
یکی از ویژگی‌های برخی از نظام‌های دیکتاتوری این است که این نظام‌ها بحران‌زا و بحران‌زی هستند. اگر این بحران حتا به واقع در عالم بیرون تولید نشده باشد اما چنین نظام‌هایی در ذهن و روان شهروندان چنین بحران‌هایی را ایجاد می‌کنند و سپس راه برون‌شدن از این بحران را توکل و توسل و اتکا به خود نظام یکه‌سالار می‌دانند.

نمونه وطنی‌اش همان است که نظام اسلامی حاکم بر ایران می‌گوید که اگر من نباشم کشور تجزیه و نابود می‌شود یا وضعیتی مشابه عراق و سوریه در انتظارش خواهد بود. وقتی شهروندان از سوریه‌ای‌شدن ترسیدند نظام می‌گوید که نترسید. شما پشتیبان ولایت‌فقیه و نظام و حتا دولت مستر باشید تا از گزند «ایمن» باشید.
حتا اگر با کلیت نظام حاکم مشکل دارید ایرادی ندارد اما خریدار این باشید که نبود ما یعنی نبود ایران. و این‌گونه می‌شود که شهروند ترس‌خورده با همه انتقاداتی که به نظام دارد از ترس نابودی پشت سر نظامی می‌ایستد که خودش یک پای ثابت سوریه‌ای‌شدن سوریه و عراقی‌شدن عراق و آشوب در کل منطقه و کشور است.

در چنین نظامی فرد ِ هراسناک مامن و آغوش امنی جز همان که عامل سیه‌روزی‌اش بوده و است نمی‌یابد. و هر کس که این هراس را بی‌هوده بداند و بگوید که عامل سیه‌روزی نمی‌تواند فرشته‌ی نجات باشد به صفت وطن‌فروش و خائن و دشمن وطن معرفی می‌کند.

عموم مذاهب نیز چنین کارکردی دارند. ابتدا ترس از پس از مرگ و سرب داغ و عذاب الیم ایجاد می‌کنند و می‌گویند عاقبت دهشت‌ناکی در انتظار بشر است. اما روح «امید» را نابود نمی‌کنند بل‌که می‌گویند هنوز جای امیدواری وجود دارد و اگر فرد بخواهد از این عذاب الیم «ایمن» باشد و حتا زندگی سعادتمندانه و پر لذتی با حوری و شیر و عسل روان و سکس بی‌انتها داشته باشد باید به آغوش خدا و پیام‌برانش پناه ببرد و از رنج ابدی «ایمن» باشد و اساسا «ایمان» همین ایمنی‌بخشی است.

مومن ترس‌خورده پناه‌برده به آغوش الله همان شهرونده مضطرب و ترسیده‌ی ماواگرفته در آغوش نظام است. هم ترس از او است و هم ایمنی. گاهی با صفت منتقم و جبار بر شهروند-مومن- امت جلوه می‌کند اما او را ترسیده و مضطرب رها نمی‌کند و با صفاتی مثل رحمان و رحیم و رئوف او را در آغوش می‌گیرد.

عامل و مولد ترسْ خودْ بزرگ‌ترین ایمنی‌بخش می‌شود. الله در آسمان و نمایندگانش در زمین هم ترس ایجاد می‌کنند و هم وجود خود و دستورات و اوامر خود را عامل حفظ امنیت می‌دانند

#رکسانا_پهلویسم
بانوی بزرگ حزب اتحاد
@hesho_i