💠 شاید خیلی از شماها تا حالا فیلم چند "می گیری گریه کنی"احمد شاهد لو را دیده باشید. فیلمی که در آن زنده یاد نوذری ایفای نقش می کرد و به دلیل بی کسی از چند نفر خیابانی خواست تا بعد از مرگش برایش #مویه و #زاری کنند و در ازای آن #پول بگیرند و برای بهتر برگزار شدن مراسمترحیم آنان را آموزش می داد.
💠 حالا حکایت #کلنگ_های_بی_ثمر لرستان است که در هر مراسم سیاهی لشگری را به دنبال دارند. بسیاری از استانهای کمتر توسعهیافته حالا دیگر هفت خان توسعه را به لطف مدیران کارامدشان عبور کردهاند اما لرستان که از سالهایدور تاکنون همواره سرزمین #کلنگهای_بیحاصل بوده است همچنان اندر خم کوچهی محرومیت مانده است و کسی هم دیگر حاضر نیست به این کوچهی ظاهراً بنبست سری بزند و این در حالی است که دولت تدبیر در روزهای نخست اعلامکرد با کلنگ زنی ها مخالف است و تمامهم و غم خود را برای اتمام پروژه های از قبل کلنگ زده شده خواهد گذاشت اما؛ این سیاست دولت در لرستان چندان کاربردی نداشت و همچنان مدیران و دولتمردانش در استان عاشق کلنگ های تزیین شده و غرق در روبان هستند تا سیل هم دستاویزی باشد برای کلنگ زنی ۱۱۱ پروژه و عملکرد دولت تدبیر هم نسبت به سایر دولت ها در لرستان کلنگی کم نداشته باشد.
💠 سوای کلنگ های بی ثمر، مراسماتی که برای اینکلنگ زنی ها برگزار می شود و مدعوین ناهمجنس آن بسیار غمانگیز تر و تراژدی حزنانگیزی تری را رقم می زند. مراسماتی که همه مدیران و نیروهای تحت امرشان موظفند برای پربارتر شدن آن شرکت کنندگانی باشند که جیغ و هورا کنان صدای دستها را بالا می برند. سیاهی لشکرهایی که آدم را نا خودآگاه به یاد فیلم چند می گیری گریه کنی می اندازند.
💠 شاید اگر کارگردان این فیلم از شرایط کلنگ زنی ها در لرستان آگاه بود اشتیاقش برای اکران فیلمی با مضمون چند می گیری در کلنگ زنی شرکت کنی صد چندان می شد. قطعا گریه و کلنگ ها در لرستان بی ارتباط با همنیستند .کلنگ هایی که سالهاست اشک توسعه لرستان را در آورده است و تابوت #مرگش را با ناقوس آن همراهی می کند / صداى رسا