رادیوپل

#دهگردشی_نماینده

🔹 حضور نمایندگان مجلس شورای اسلامی در حوزه‌ی انتخابیه حق آنان است. می‌توانند لباس خدمت بر تن کنند و در قالب و قامت یک نیروی سیاسی در شهر و روستا حضور یابند. اما نباید فراموش کرد که در معماری سیاسی کشور نمایندگان مجلس و به طور کلی مجلس شورای اسلامی دو وظیفه اصلی دارند، قانون‌گذاری و نظارت. نماینده باید نیازها را احصا سپس به ماده قانونی تبدیل کرده و ضمانت بر اجرای این‌ها را بررسی کند.

🔹 داستانی که در پی می‌آید، روایت تعداد زیادی از نمایندگان فعلی مجلس و ادوار گذشته است:
احتمالاً تمامی روسای ادارات بودند. فرماندار، بخشدار، رئیس ادارات جهادکشاورزی، برق، آب، گاز، کمیته امداد، آموزش و پرورش، بهزیستی، بهداشت، منابع طبیعی و راه. قطار ماشین حامل مسئولین محلی طویل و طولانی بود. آن‌ها همراه نماینده مجلس وارد روستا شدند. به احتمال قوی نسبت جمعیت مهمان به میزبان ۳ به ۱ بود. مسئولین به نوبت بنا به خواسته مطروحه مردم، اظهارنظر می‌کنند. آن‌ها برای اثبات و اقرار به انجام مأموریت و تحقق خواسته‌ها متواضع می‌نمایند.

🔹 فرماندار به عنوان بالاترین مقام محلی جمع‌بندی می‌کند و چند توصیه. نماینده مجلس که بانی و عامل این تیپ دهگردشی است مکانیزمی پیدا کرده که شان نمایندگی خود را در حوزه انتخابیه برجسته کند. جلسات جمعی مسئولین با مردم شکل اشتراک مشکلات و کشف راه حل و پیگیری پیدا می‌کند و بدنه کارشناسی ادارات کمتر فرصت اظهار نظر می‌یابند. نماینده مجلس با منتخبین روستا ارتباط برقرار می‌کند. با شورا و دهیار و مردم. او که آخرین نفری است پشت تریبون می‌رود اذعان می‌کند که شورا و دهیاری و شورای بخش بازوان نماینده هستند.
در واقع یک چرخه ارتباط و کادرسازی محلی شکل گرفته است.

🔹 چنین روحیه و روشی نماینده را به یک مامور ویژه‌ی خواسته‌های ضروری روستا و حوزه محدود نمایندگی محصور و محدود می‌کند. او برای تحقق خواسته‌ها باید با این وزیر و آن وزیر نشست و برخواست کند. زنگ بزند و مکاتبه کند. برای نماینده‌ای که باید مصدق و مدرس شود مجالی باقی نمی‌ماند‌.

🔹 خوب می‌دانم، شاخص‌ها گویای این است که در کشور ما وضعیت اقتصادی، مزیت‌های شغلی و توزیع ثروت بین شهرنشین و روستانشین به‌هیچ‌وجه عادلانه نیست و می‌دانم که ارتباط مسئولین و مردم فوایدی دارد. خواسته‌های اصیل و ضرور و غیر ضرور شنیده می‌شود. اما سئوال اینجاست که چرا این جلسات در سطح فرماندار و یا بخشدار انجام نشود؟ از قضا دستگاه اجرایی ماموریت قانونی هم دارد. باید راهی پیدا شود تا وقت و فرصت حرفه‌ای یک نماینده صرف مسائل روزمره نشود. بدیهی است، وقتی نماینده درگیر اجرا و اداره می‌شود، روز‌به‌روز در پراگماتیسم اجرائی گرفتار شده و دیگر ارزیاب خوبی نخواهد بود. نماینده وزیر را می‌شناسد و وزیر نماینده‌اش را. اما تنها برای #عزل و #نصب. در واقع، وظیفه نظارت نمایندگان، فدای عزل و نصب می‌شود. گاهی عزت نماینده خورد می‌شود و گاهی هم دنبال سراب می‌رود. از همین‌روست که نمایندگان محلی خیلی زود راه را گم می‌کنند و وکیل‌الدوله می‌شوند. این‌دست نمایندگان بخاطر مشغولیات غیرمرتبط در صحن علنی مجلس، #تماشاچی بوده و بر طرح‌ها و لوایح تسلط ندارند.

🔹 در شرایطی که کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند عقلانیت، تمرکز و جراحی‌های عمیق قانونی در همه حوزه‌هاست، این چنین گردش‌ها و اقدامات زودبازده‌ای چه معنایی دارد؟! شاید مشکل، فقدان احاطه به مسائل و ضرورت‌های کشور باشد. شاید هم تضمین ماندن و تکرار شدن. برخی نمایندگان سودای تکرار دارند و برخی دیگر می‌خواهند تا از فکر و ذهن مردم حوزه انتخابی خود فراموش نشوند.

🔹 نارضایتی‌های مردم در حوزه‌های مختلف بالاخص حوزه اقتصادی معلول سال‌ها سیاست‌گذاری ناصحیح و عدم نظارت همین نمایندگان محلی است. بی‌شک مخالف حل مشکلات مردم محروم روستا نیستم و اتفاقاً عملکرد در این حوزه را ناکافی می‌دانم. در واقع فقط خواستم یادآوری کرده باشم که مشکلات بدون توجه به ریشه‌یابی آنها و صرفاً از راهِ وقت صرف کردن و گردش حل نمی‌شود، اگر حل می‌شد، لااقل باید از حجم مشکلات مردم استان خودم تا اندازۀ زیادی کاسته می‌شد.

🔹 به نظر وقتش رسیده که مجلس، با اولویت‌بندی مسائل محلی در ۲۰۲ حوزه انتخابیه و تجمیع و دسته‌بندی آن‌ها بعنوان بخش فوریت‌دار از مسائل ملی و تخصیص بودجه کافی، نمایندگانش را از دهگردشی نمایشی نجات دهد. ساختار مجلس باید دارای کمیته‌ای دائمی با رویکرد احصا مشکلات محلی، توسط نمایندگان شود. در این صورت نمایندگان ضمن حل مشکلات محلی، فرصت پرداختن به مسائل ملی را نیز پیدا می‌کنند. | یافته

#رادیوپل
📻 @RadioPoll