🔻تاملی تئوریک بر سیاست خارجی | بخش اول✍ یحیی حمدی
▫️سیاست خارجی؛ مجموعه موضع گیری ها، اقدامات و تصمیم هایی است که دولت ها نسبت به یکدیگر و یا نسبت به سازمان های بین المللی اتخاذ می کنند و هدف اصلی آنها
تامین منافع ملی است (ن.ک به بشیریه، ۱۳۸۶) که شامل کنش ها یا واکنش هایی است که نسبت به همدیگر اعمال می کنند.
معمولا سیاست خارجی در همه کشورها از اصول ثابتی برخوردار است اما در اعمال آن دولت ها می بایست تحولات در عرصه بین الملل را نیز در نظر بگیرند به عبارت بهتر هنر مجریان سیاست خارجی در جمع این دو عامل نهفته است.
هدف اصلی در سیاست خارجی؛
#تامین_منافع_ملی کشورهاست. عناصر اصلی
منافع ملی عبارت اند از: استقلال و تمامیت ارضی، حفظ وجهه
ملی، امنیت مرزها، استمرار صلح و...
همه این عناصر را می توان در مفهوم
#امنیت_ملی جمع کرد که شامل اجزا گوناگون از پیگیری و
تامین منافع اقتصادی تا بسط قدرت
ملی و تضمین تمامیت کشور را شامل می شود.
برخی تئورسین ها
منافع ملی را با مفهوم مصلحت
ملی نیز تعریف می کنند یعنی در عرصه بین الملل مصلحت
ملی ( کشور) بر هر چیزی ارجحیت دارد.
قانون اساسی ما در اصل های متعدی ( تقریبا در ۲۷ اصل) ترسیم روابط خارجی پرداخته است و رهبر معظم انقلاب نیز در تبیین شاخص های سیاست خارجی سه مفهوم "عزت"، "حکمت" و "مصلحت" را طرح کرده اند.
بنابراین در فرایند تصمیم گیری در این عرصه؛ تصمیم گیران باید با برداشتی که از
منافع ملی دارند اهداف را مشخص و امکانات و نحوه کاربردشان را برای نیل به اهداف بسنجند و در پی آن با مکانیزمی که دارند اقدامات خود را سامان دهند.
تصمیم گیری در عرصه سیاست خارجی تحت تاثیر عوامل مختلف داخلی و بین المللی قرار دارند که مهمترین آنها عبارت اند از:
الف) منابع قدرت؛ این منابع بسته به امکان کشورها متفاوت است اما به صورت کلی می توان از آن به این موارد تعبیر کرد: ثروت
ملی، جمعیت، موقعیت و مساحت جغرافیایی، منابع طبیعی، تسلیحات و...
ب) بسیج افکار عمومی و انسجام نیروهای سیاسی و نظامی؛ توانایی مدیریت افکار عمومی در جهت خاص و ایجاد کنش فعال و هم ذهنی میان نیروهای سیاسی و نظامی
ج) میزان اطلاعات از اقدام احتمالی طرف مقابل؛ به میزان اطلاعات از مواضع و اقدامات احتمالی دولت های دیگر اشاره دارد نقش نهادهای امنیتی، اطلاعاتی و نیز تحلیل درست در این بخش نقش اساسی دارد.
ادامه دارد...📖 جامعهشناسی مردم ✅ @Popular_Sociology