دعای کسی که از چشم زخم خود به دیگران بترسد ((إِذَا رَأَى أَحَدُکُمْ مِنْ أَخِیهِ، أَوْ مِنْ نَفْسِهِ، أَوْ مِنْ مَالِهِ مَا یَعْجِبَهُ [فَلْیَدْعُ لَهُ بِالبَرَکَةِ] فَإِنَّ الْعَیْنَ حَقٌّ)) معنی: زمانى که یکى از شما از برادر، یا خودش، یا از مالش، خوشش آمد، پس براى آن دعاى برکت نماید، چرا که چشم زخم، حقیقت دارد. منبع: مسند أحمد 4/447 وابن ماجه ومالک، وألبانی در صحیح الجامع 1/212 آنرا صحیح دانسته است. ونگا: تحقیق زاد المعاد أثر أرناؤوط 4/170.