یاد اون غزل افتادم که می‌گفت:


...
توو ساحلم‌...توی حبابی از نفس‌هات
وقتی منو با رفتنت... تنها گذاشتی


وقتی که میرفتی به عمق ِ بی‌خیالی
یک خاطره در چشم من، در ما گذاشتی


...

من در نفس‌های طُ آرامش گرفتم
انگار برای من تو دریا را گذاشتی


#امید_کیانی