♦️جباریت شدید در عربستان: مخالفکشیی گسترده بهمثابه فقدان توسعهی سیاسی و اجتماعی
✍️ حسن محدثیی گیلوایی
۲۳ اسفند ۱۴۰۰
🔻خبر بینهایت تکاندهنده است: اعدام هشتاد و یکر نفر به جرم دگراندیشی و فعالیت
سیاسی و غیره؛ آنهم در قرن بیست و یکم، در کشوری که با امریکا و غرب رابطهای حسنه دارد.
🔹”پیشتر سازمان عفو بینالملل، مجازات اعدام در عربستان سعودی را محکوم کرده و گفته بود
شمار زیادی از محاکمات از جمله متهمان سیاسی و منتقدان حکومت در شرایط بسیار غیرمنصفانه به احکام اعدام انجامیده است. عفو بینالملل گفته برخی از اعدام شدگان جز بیان مسالمتآمیز نظرشان در نقد حکومت، اقدام دیگری انجام نداده بودند.”🔹
https://www.bbc.com/persian/world-60719887🔻هنوز اعدام شیخ نمر را فراموش نکردهایم. هنوز خاطره
ی سلاخی
ی خاشقچی روزنامهنگار برجسته
ی عربستانی در سفارت عربستان در ترکیه از وحشت مو بر تنمان راست میکند.
🔻جباریت در عربستان هنوز در اوج قرار دارد و زرق و برق دنیای مدرن نتوانسته ذرهای
توسعه
ی سیاسی در این کشور پدید آورد.
🔻توسعه و بهویژه
توسعه
ی سیاسی امری وارداتی نیست.
توسعه
ی سیاسی محصول پویایی
ی سیاسی
ی جامعه و ثمره
ی تحول فرهنگ
سیاسی است.
🔻عربستان نمایش
توسعه
ی اجتماعی و فرهنگی میدهد، اما
توسعه یک فرآیند اجتماعی
ی درونزا است. ممکن است محرکهای آغازین
توسعه برونزا باشند، اما تا این محرکها به فرآیندهایی از پویاییهای درونی بدل نشود، از
توسعه خبری نخواهد بود.
🔻از این جهت وقتی وضعیت ایران را در صد سال اخیر با کشورهایی نظیر عربستان مقایسه میکنیم، بسیار امیدوار میشویم.
🔻اگرچه در ایران نیز هنوز حقوق اجتماعی و
سیاسی
ی مخالفان بهرسمیت شناخته نشده و ما نیز مشکلات فراوانی در این حوزه داریم و هنوز نتوانستهایم حکومت را از این لحاظ مهار بکنیم و توزیع قدرت
سیاسی را محقّق کنیم و حکومت را پاسخگو سازیم و حقوق مخالفان را تامین و تضمین بکنیم، اما دستکم میتوانیم از وجود پویایی
ی سیاسی در ایران سخن بگوییم و از مبارزه برای تامین حقوق مخالفان بهعنوان حرکتی اجتماعی و
سیاسی سخن بگوییم.
🔻ما نیز هنوز با وضعیت آرمانی بسیار فاصله داریم، اما دستکم میتوانیم به پویایی
ی سیاسی و اجتماعی
ی موجود برای دهههای آینده امیدوار باشیم.
🔻اگر چه برای مهار قدرت مطلقه دو انقلاب کردهایم و هنوز کامیاب نشدهایم، اما خود وجود چنین فرآیندی در ایران بسیار امیدوارکننده است.
🔻توسعه
ی سیاسی در ایران زمینهها و بنیادهای اجتماعی دارد و این امیدوارکننده است. اگر چه هنوز جامعه
ی مدنی در ایران ضعیف است. هنوز فرهنگ تشکلیابی
ی مدنی در ایران و میان مردم ما نیرومند نیست و میبایست کوششهای بس بیشتری برای گسترش و عمقیابی
ی این فرهنگ انجام داد.
🔻امید میرود که در نیم قرن آینده، پویاییهای اجتماعی و
سیاسی، به ثمرات ارزشمندی بیانجامد و حقوق دگراندیشان و مخالفان
سیاسی در کشورمان تضمین و تامین شود و دیگر هیچ قدرتی نتواند مخالفان خود را حذف کند و قواعد مدنی و قانونی در قلمروی
سیاسی و فعالیتهای این حوزه مبنای رقابت و مواجهه
ی سیاسی با نیروهای مخالف باشد.
🔻توسعه
ی سیاسی در معنای دقیق کلمه وقتی محقق میشود که تمام نیروهای اجتماعی بتوانند مقاصد و منویات خود را در عرصه
ی سیاسی مطابق با قوانینی عام و بدون محدودیت فراقانونی دنبال کنند و بتوانند به رقابت با نیروهای دیگر بپردازند، بدون اینکه نگران هیچگونه برخورد غیرقانونی باشند.
🔻امیدوارام در دهههای آینده پویایی
ی سیاسی در ایران بتواند تامین حقوق مخالفان
سیاسی را در ایران نهادینه سازد و دیگر رویدادهایی نظیر حذف گروههای
سیاسی
ی اپوزیسیون، اعدام مخالفان
سیاسی، قتلهای زنجیرهای، برخورد با معترضان
سیاسی نظیر آنچه در سالهای ۱۳۷۸، ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، و ۱۳۹۸ رخ داد، هرگز روی ندهد.
🔻نوع مواجهه با مخالفان و دگراندیشان مهمترین معیار
توسعه
ی سیاسی است.
🔻اگر روزی به این نقطه برسیم، میتوانیم بگوییم که قدرت
سیاسی
ی عنانگسیخته در ایران، مهار و مدنی و اهلی شده است. به امید آن روز!
#نمر#ایران#خاشقچی#عربستان#حقوق_مخالفان#پویایی_سیاسی#توسعهی_سیاسی@NewHasanMohaddesi