شاه مظفر سیف الدین قُطُز پادشاه فرمانروایی مملوک میتر(مصر) همزمان با لشکرکشی هلاکو به ایران بود، وی نژادی ایرانی داشت و خواهرزاده ی خسرو جلال الدین مِنکُبرنی بود که برای پایداری ایران کوشش های فراوان کرد. سیف الدین در کودکی به بردگی گرفته شد و از فرارود آرام آرام در پی خرید فروش ها سرانجام به اربابی میتری فروخته شد و قطز به میتر برده شد، در آنجا به گروهی از بردگان جنگی به نام مملوک پیوست که به پادشاهی ایرانی ایوبی خدمت میکردند. سپس با شاه شدن تورانشاه ایوبی مملوک ها با کمک نامادری او فرمانروایی را بدست گرفتند و بر تخت شاهی نشستند، نخستین آنها عزالدین آیبک و پس از او نورالدین علی بود و پس از او سیف الدین شاه شد، او سرانجام همزمان با پیشروی مغولان به رهبری هلاکو به شهر اَلَپ(حلب) او زمینه را برای جنگ با آنها فراهم کرد، تا اینکه هلاکو پس از گشودن شام برای برگزاری آیین برتخت نشستن قاآن(فرمانروای همه مغولان) نوین به چین رفت تا بکوشد خود قاآن شود، درین هنگام یکی از سرداران خود را با کمک پادشاهی گرجستان و فرمانروایی ارمنی کیلیکیه به سوی میتر فرستاد، در جایی به نام رأس جالوت در پرستین(فلستین) دو سپاه به هم رسیدند...