#زنان_کارگر در
#کره_جنوبی زمانی اعتصابات کارگری را آغاز کردند که فعالیت کارگری به شدت سرکوب میشد و این رفتار در تضاد کلی با عدم فعالیت کارگران مرد در دهه هفتاد بود. مبارزات این
زنان رادیکال و پیشرو بود و همچنین نقض آشکار فرهنگ پدرسالارانه و علیه هنجارهای جنسیتی سفت و سخت حاکم بر جامعه بود.
...
۴۲٫۲ درصد از کارگران صنایع پوشاک در سال ۱۹۶۰ زن بودند، اما این تعداد به ۶۹٫۱ درصد در سال ۱۹۷۰ و به ۷۶٫۷ درصد در سال ۱۹۸۰رسید. ترکیب جنسیتی شغلی در تولید نشان میدهد که
زنان بیشتر در صنایع ریسندگی، بافندگی، فاضلاب، مواد غذایی، تولید کفش لاستیکی، تولید کلاه گیس، و مونتاژ الکترونیک مشغول به کارند. (وزارت کار،۱۹۷۹ )
زنان اقلیت مطلق کارگران در تمام صنایع سرمایه بر صنعتی به جز تولید دارو بود. به عنوان مثال در صنایع تولید ماشین آلات صنعتی، تا به حال کمترین سهم را با ۱٫۱ درصد در سال ۱۹۶۰زنان داشته اند. در سال ۱۹۷۳، کشتی سازی کمترین سهم از
زنان کارگر را با ۳٫۱ درصد داشت. منزلت حرفه
زنان کارگر در بخش تولید، به طور قابل توجهی پایین تر از کارگران مرد بود.
با وجود سهم قابل توجه
زنان کارگر در رشد اقتصادی کره، پاداش اقتصادی آنها در مقایسه با کارگران مرد بسیار اندک بود. به عنوان مثال، با سطح آموزشی برابر،
زنان کارگران در تولید حدود ۵۶ درصد دستمزد همتایان مرد را خود در سال ۱۹۷۸ دریافت میکردند که در مقایسه با دیگر کشورهای تازه صنعتی شده آسیا مانند سنگاپور و هنگ کنگ، تفاوت دستمزد بین
زنان و مردان در کره جنوبی بالاترین است. این تبعیض شغلی به
زنان کارگر فرصت کمتری در سطح مدیریتی میدهد. تعداد کمی از
زنان در کارگاه در پست های مدیریتی و سرکارگری قرار گرفته اند . صاحبان کارخانه ها معتقد بودند که چهره مرد پدرسالار برای این مشاغل مناسبتر است. علاوه بر این، در سال ۱۹۸۴،
زنان به طور متوسط ۲۴۵ ساعت در ماه و مردان ۲۴۱ ساعت کار می کردند.
مشارکت
زنان کره جنوبی در اعتصاب های کارگری کلیشه و تصورات قالبی از “
زنان مطیع آسیایی” را در هم شکست.
زنان کارگر در کره به عنوان بخشی از جنبش اتحادیهای شده است. در دهه ۱۹۷۰، در طول بحران سیاسی کره جنوبی، کارگران نساجی زن کره جنوبی در مرکز تظاهرات کارگری قرار داشتند. مطالعات زیادی در مورد مبارزات و علل پیوستن
زنان کارگر کره جنوبی به جنبش کارگری انجام شده است. برخی از این مطالعات به طور خاص نشان میدهند که مقاومت منفعل یک هنجار غالب در میان
زنان آسیای جنوب شرقی است. در این تحقیقات آمده که کارگران زن به دلیل پراکندگی کارخانه ها در مناطق روستایی، نفوذ یک ساختار خانواده پدرسالار و دولت سرکوبگر غیر فعال میباشند.
“مقاومت
زنان کارگر آسیایی در مقابل مدیریت پدرسالار صاف و ساده اما منفعل است.
زنان کارگر در غیاب سرپرستان مرد آنان را مسخره کرده و ادای آنها را در میآورند در حالی که در حضورشان به آنها احترام میگذارند. این انفعال طبیعی نیست و انجام آن نیاز به خودسرکوبی دارد.” بوز و آکوستا بلن (۱۹۹۵) همچنین برای مقاومت منفعل
زنان چنین استدلال میکنند: “بقای
زنان به خودی خود یک عمل مقاومتی است.” اما مقاومت و مشارکت
زنان کره جنوبی در مبارزات دهه ۱۹۷۰ و بعد از آن خلاف این مساله را ثابت کرد. به منظور درک یک تصویر کلی از
زنان، به طور خلاصه سه اعتصاب را که در دهه ۱۹۷۰رخ داده است، به عنوان نمونه مطرح میکنیم. در جدول زیر اعتصابات کارگری در کره در طول دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰آمده است. در هر سه این اعتصابات بیش از هزار
کارگر مشارکت داشتند و اکثریت مطلق مهاجمان درگیر زن بودند. این اعتصابات “سنگ بنای جنبش کارگری کره ای” شدند...
مبارزات و مقاومت
زنان کارگر کره جنوبی در دهه ۱۹۷۰ (سه مورد تاریخی)
کیم میکی یونگ*/ ترجمه هاله صفرزاده
🌺بخشی از مقاله
@Zane_Karegar