نان کار آزادی

👆👆 توضیحی در باره سرود کارگرای جهان متحد بشین؛ کاری از گروه #آخرین_انترناسیونال

گروه «آخرین انترناسیونال» یک گروه مستقل راک آمریکایی است که المانهای مختلفی مثل شکل عامیانه‌ی قصه‌گویی در موسیقی فولک و بلوز و روح شورشی موسیقی پانک‌راک را در بستر ترانه‌هایی با مضامین سیاسی تلفیق می‌کند، مضامینی مثل جنبش حقوق مدنی سیاهان، مبارزه علیه بی‌عدالتی اقتصادی و اجتماعی و بی‌تفاوتی سیاسی. این گروه در سال ۲۰۰۸ در نیویورک توسط «دلیلا پاز» و «اجی پیرس» تاسیس شد.
این دو نفر از همان ابتدا، در کنار تولید موسیقی، تلاش برای ایجاد چتری حمایتی از گروه‌های موسیقی مستقل در آمریکا را آغاز کردند، گروه‌هایی که می‌خواستند بیرون از روابط بازار و مافیای حاکم بر تولید موسیقی باقی بمانند. این تلاش‌ها در نهایت باعث جلب نظر تام مورلو، مبارز چپ‌گرا و گیتاریست گروه راک به فعالیت‌های گروه شد، تا جایی که تام مورلو، تهیه‌کننده‌گی اجرایی سومین آلبوم رسمی گروه را بر عهده گرفت و باعث اضافه شدن درامر گروه خودش به گروه «آخرین انترناسیونال» شد.

گروه «آخرین انترناسیونال» در اول ماه مه سال ۲۰۱۳، تک‌آهنگی منتشر کرد با نام «کارگرای جهان، متحد بشین!» با ارجاع به همین جمله از مانیفست، همان اثر بنیادین کارل مارکس و فردریش انگلس. ترانه، داستان ساده‌ای دارد از زبان یک کارگر آمریکایی که سال‌ها به خاطر فعالیت «اتحادیه‌ای» سرکوب شده است و در نهایت سیل زندگی‌اش را درمی‌نوردد، ارجاعی که البته می‌تواند بی‌زمان و بی‌مکان باشد، بعد از #سیل می‌سی‌سی‌پی در ۱۹۲۷، یا بعد از #طوفان کاترینای ۲۰۰۵، یا می ۲۰۱۱ جنوب آمریکا، #زلزله‌ی ۲۰۱۰ سانتیاگوی شیلی، زلزله‌ی ۲۰۱۲ ورزقان در ایران، سیل ۲۰۱۰ در پاکستان یا هر سیل و زلزله‌ای که در آینده خواهد آمد. هر بحرانی طبیعی که «طبیعت» بحران‌زده و طبقاتی زندگی فرودستان را بحرانی‌تر می‌کند، وقتی که «اربابا از قبل چمدوناشونو بسته بودن»./ منجنیق

@khamahangy