🟥🟥 فروکش
جمعههای زاهدان پایان یا آغاز؟
این
جمعه دومین هفتهای است که عوامل مختلفی دست به دست هم داده تا تظاهرات
جمعههای زاهدان رو به فروکش برود. مانورهای متعدد حکومت و سپاه پاسداران در منطقه با همدستی برخی مولویها و سران خودفروختهی طوایف، تشدید فشارها بر مولوی عبدالحمید ومسجد مکی، بازداشتهای گسترده در سطح بلوچستان به ویژه زاهدان، استقرار ایست بازرسی در مبادی اصلی شهرهای بلوچستان، اجرای فوری احکام اعدام زندانیان بلوچ متهم به جرائم غیرسیاسی، قطعی تشدیدشدهی اینترنت در زاهدان و... تنها برخی از اقدامات نهادهای حکومتی برای توقف تظاهرات در
جمعههای زاهدان است.
در کنار این مقامات حکومتی سیاست فرسایشی کردن شرایط را هم در پیش گرفتهاند. آنها نیک آگاهند که حوادثی مانند
جمعهی
خونین زاهدان شعلهی خشم مردم را شعلهور میکند و به همین دلیل برای سرکوب مبارزات مردم بلوچ از مسیرهای غیرمستقیم یا غیرمتمرکزی که به آنها اشاره شد اقدام میکنند.
گذشته از همهی اینها فروکش قیام در شهرها و استانهای دیگر، با وجود اینکه هر از چند گاهی که مردم بتوانند به بهانهای به خیابان میآیند و نمونهی اخیر آن را در روز تولد شهید حمیدرضا روحی یا مراسم بزرگداشت شهدای قیام در شهرهای مختلف کردستان و گیلان مشاهده کردیم، باعث شده که پدیدهی
جمعههای زاهدان نتواند بیش از آنچه که در هفتههای اخیر شاهدش بودهایم گسترش پیدا کند.
حتما همهی یاران و رفقا به خوبی میدانند قیام تنها در یک شهر امکان ادامه ندارد و برای گسترش کمی و کیفی قیام فقط نمیتوان روی تداوم تظاهرات
جمعههای زاهدان حساب کرد. از طرفی هم گسترش کمی و کیفی قیام بنا به دستور شدنی نیست. نمیشود از مردم مناطق دیگر انتظار داشت بدون آنکه زمینههای عینی گسترش قیام مهیا باشد فقط برای همبستگی با
جمعههای زاهدان به خیابان بیایند. در واقع گسترش قیام امری مکانیکی نیست و دهها عامل ریز و درشت، و گاه غیرقابل برنامهریزی، در آن موثر است.
بنابراین با توجه به وضعیت حاکم در زاهدان و مبارزات مردم بلوچ مسئلهای که امروز باید به آن اندیشید و در جهت آن اقدام کرد گسترش و تعمیق مبارزات مردم بلوچ است. فراموش نکنیم که تداوم تظاهرات
جمعههای زاهدان، تا حد زیادی، با اتکا به ساختار مبتنی بر مذهب مسجد مکی ممکن شد و البته فضا را برای مداخلهی احزاب و تشکلهای بلوچ و هستههای محلی نیز فراهم کرد. اکنون که به نظر میرسد نهایت امکانات گسترش قیام درون و با استفاده از چنین ساختاری آشکار شده نیاز است که به اشکال دیگری از گسترش سازماندهی برای تعمیق و تداوم مبارزات بیاندیشیم.
به خوبی میدانیم موضع ایدئولوژیک و طبقاتی ساختارهای مذهبی و برخی احزاب بلوچ اساسا امکان این را که بتوانند به کارهای دیگری که میشود و باید انجام شود نزدیک شوند را هم به آنها نمیدهد، در ضمن به خوبی میدانیم آنچه که پیشنهاد میکنیم به هیچوجه کار ساده و پیشپاافتادهای نیست اما نیروهای مترقی در زاهدان و در میان ملت بلوچ باید بتوانند انجام چنین کارهایی را در دستور کار خود بگذارند.
ضامن بقای مبارزات مردم بلوچستان تنها و صرفا از مسیر ادامهی تظاهرات روزهای
جمعه نمیگذرد. گسترش سازماندهی، حتی حول مطالبات صنفی، در میان زنان بلوچ، سوختبرها، کارگران بخشهای گوناگون خدماتی، مردم حاشیهنشین و محلههای فقیرنشین، ماهیگیرها، کارگران معادن، دانشجویان دانشگاه زاهدان و مانند آن، سازماندهی جوامع محلی حول دفاع از محیطزیست و بحران آب و جلوگیری از غارت منابع، تماما عرصههایی برای مبارزه و مقاومت هستند که یا به کل نادیده گرفته شدهاند، یا هنوز در مراحل کاملا مقدماتی و اولیه هستند و یا همانطور که گفتیم بنا به موضع ایدئولوژیک و طبقاتی برخی جریانهای مذهبی و سیاسی توجهی به آنها نشده است.
ما در هستهی انقلابی جوانان زاهدان بر خودمان فرض میدانیم که باید در این مسیر قدم برداریم و پیشاپیش میدانیم که این راهی پر سنگلاخ و دشوار است. به همین دلیل از تمام نیروهای پراکندهی بلوچ در داخل و خارج از کشور میخواهیم به هر طریقی که میتوانند ما را در این مسیر یاری کنند. همهی آنهایی که تجربهی تاریخی از مبارزات ملت بلوچ دارند و فکر میکنند میتوانند در کنار و همراه ما باشند. به زودی آدرس ایمیل امنی را برای تماس با هستهی انقلابی جوانان زاهدان اعلام میکنیم.
#جمعه_های_بلوچستان#جمعه_خونین#بلوچستان#دزاپ#زاهدان#جنین_زند_آجویی#ماهو_بلوچ@revolutionaryzahedan