نان کار آزادی

💠 قصه های صمد، تنیده در لحظات زندگی

✍ آسیه سپهری

🔹 روز تولد هانس کریستین اندرسن، روز جهانی کتاب کودک است اما اگر از من؛ یک کودک پنج- شش سالهٔ متولد دهه ۶۰ بپرسند؛
۲ تیر، #زادروز_صمد را روز کتاب کودک می‌دانم. بنظر من روز کتاب کودک را باید، به نام صمد مُهر زد.
وقتی از کودکی از پنج- شش سالگی، تنها دارایی‌ات، اسباب بازی‌ات، هم خانه‌ات، یار خلوتت و حتی دستاویزِ فرار کردنِ از واقعیت‌های سنگین‌تر از شانه‌های کودکی‌ات و نشستن در پرواز رؤیاهایت را، مدیونِ واژه‌های رهایی‌بخشِ او بدانی و قصه‌هایش، رخصتی باشد برای لحظاتی پرواز ذهن از سرزمینی غمناک و جنگ‌زده.
وقتی از کودکی با قهرمانانِ قصه‌های صمد همراه باشی، دیگر نمی‌توانی راحت و آرام و سر در لاک خویش فرو برده تنها در فکر عافیت خویشتن باشی.

🔹نمی‌توانی در میدان شوش میان این همه کودکان کارِ پابرهنه راه بروی، بی آنکه «پسرک لبوفروشِ»* عاشق درس و مدرسه را به یاد نیاوری.
وقتی نگاه مشتاق کودکان کار را با کیسه‌های سنگین بازیافتی بر دوش، پشت ویترین مغازه‌ها، خیره به اسباب بازی‌های رنگی می‌بینی، نمیتوانی «۲۴ ساعت در خواب و بیداری»* را از ذهنت دور کنی و لعنت نفرستی بر هر چه قانونِ عدالتخواهانه!!! و دلت نخواهد رو به آسمان فریاد بزنی: «دوست داشتم مسلسل پشت شیشه مال من باشد».
وقتی برای دوستان گرفتار در قفست، حاضری از جان مایه بگذاری و از این سوی میله‌ها در اعتصاب غذا، در دردها، در نخوردن‌ها، در حبس‌ها و حصرها شریک می‌شوی به سکوت و بغض در گلو، نمی‌توانی «یک هلو - هزار هلو»* را به یاد نیاوری و طعم ناب دوستی را در عمق جان کودکی‌ات از یاد ببری.

🔹این هنر قصه‌گویی صمد است که نه فقط از انسان‌ها، بلکه حتی کلاغ‌ها و اسب‌ها، مارها و کبوتران، و حتی یک عروسک، یک شتر نیز، تو را به خلسه حضور در وادی قصه‌های برآمده از واقعیات می‌کشاند.
وقتی با دیدن «کلاغ»*، سیاهی نمی‌بینی بلکه بالِ نوازش مادرانه‌ای می‌بینی بر سر «اولدوز»*، کودکی که با محنت نامادری و بدسرپرستی و تنهایی عجین است و خلوت دلهره روز و شبانش، با نوازش کلاغ و مهربانی‌اش، به بهشت رویایی مبدل می‌شود و تنها همدمش می‌شود «عروسکی سخنگو»*.

وقتی کودکان کار را می‌بینی که دست یکدیگر را بر حمل کیسه‌های سنگین نان خشک و پلاستیک و... به یاری محکم گرفته‌اند، یاشار را به نوازش گونه‌های خیس اولدوز و تمام همتش برای نشاندن لبخندی بر لبان او به یاد می‌آوری و عشق‌های ناب کودکی را.
وقتی نظام قانونیِ سرمایه داری را می‌بینی، و #بیگارورزی و #کولبری و #کارگران_آق_دره و #فریاد_مطالبه_حقوق_های_معوق_مانده_کارگران و ... را، به یاد «کچل کفترباز»* می‌افتی در گیرودار عشق و تظلّم خواهی‌اش.

🔹وقتی هشتگ #معلم_زندانی و #زندان_تهران_بزرگ تو را بیاد «ماهی_سیاه_کوچولو»* می‌اندازد و رویای راهی که در سر می‌پروراند.

و وقتی اسم هر زندانی، هر کارگری، هر اعتصاب کننده‌ای، هر هشتگ #اعتصاب_غذا #حصر #حقوق_زندانی و #حقوق_شهروندی و هر واژه‌ای از این دست، تو را به یاد «کوراوغلو»* می‌اندازد؛ این قهرمانِ حماسی و یاران همراهش برای اعتراض، شوریدن و از پای ننشستن، نمیتوانی یاد صمد نیفتی.
آری
صمد جاودانه شد؛
به پاسِ هنر قصه گویی‌اش در ذهن کودکی، که تنها اسباب بازی‌اش کتابی بود با جلدی ضخیم و بی هیچ تصویر، که اجازه می‌داد رؤیاهای آینده را، راهت را، اندیشه‌ات را؛ خودت به تصویر بکشی
سبزِ سبزِ سبز 🍃

* نام قصه‌های صمد

برگرفته از کانال صنفی معلمان

@khamahangy

🚩 روز کارگر و روز معلم، ما دانشجویان

آنچه دانشجو را به معلم و کارگر پیوند می دهد، سرنوشتی بیش از پیش یکسان است. طبق تعریف، کارگر کسی است که جز نیروی کار خود برای فروش ندارد. با تخصص زدایی سیستماتیک از دانشجویان که حاصل بحران شدید اقتصادی است که صاحبان سرمایه و سود رقم زده اند، سرنوشت شغلی دانشجویان هر روز بیشتر منطبق بر تعریف کارگر می شود، آنچنان که معلمان بخشی از طبقه کارگر هستند.
اما پیوند اصلی این گروه ها، نه در سرنوشت مشترکشان در استثمار شدن بلکه در اراده ی مشترکی است که برای مقابله با استثمار و محرومیت ها دارند.
اگر کارگران خواهان تشکل های مستقل بمنظور تلاش برای احقاق حقوق انسانی همچون حق دستمزد، حق امنیت شغلی، حق بازنشستگی و امثالهم برای نیروی کار هستند که تمام حیاتش قربانی سود بیشتر صاحبان سرمایه می شود، معلمان در کانون صنفی معلمان سالهاست برای احقاق حقوق صنفی خود از جمله دستمزد، مسکن، امنیت شغلی و ... می جنگند. علاوه بر این آنها در کانون صنفی معلمان علیه کالایی شدن آموزش عمومی و پولیسازی آن مقاومت می کنند، پولی شدنی که موجب محروم سازی بیش از پیش طبقات زحمتکش از حق طبیعی آموزش می شود.
به همین نسبت شوراهای صنفی دانشجویان در سالهای اخیر موازی با کارگران جبهه ی مقاومتی علیه ناامن سازی شغلی و تشدید بحران بیکاری از طریق بسته اشتغالی دولت و بویژه طرح کارورزی یا همان #بیگارورزی شکل داده اند، از سوی دیگر موازی با کانون صنفی معلمان علیه پولی سازی آموزش در سطح آموزش عالی ایستاده اند. شوراهای صنفی دانشجویان، درمقابل آن سیاست هایی معترض بوده اند که آموزش عالی را بیش از پیش پولی می کنند و محروم سازی گسترده طبقات پایین را در پی دارند، آنها علیه قانون سنوات، کاهش ظرفیت های روزانه، تبعیض جنسیتی، بومی گزینی و در پی آن تبعیض قومی، ستاره دار کردن و محرومیت از تحصیل مبارزه می کنند.

روز کارگر و روز معلم فرصت خوبی است تا بر این سرنوشت مشترک و پیوند مشترک در مقاومت علیه 'استثمار' و 'محروم سازی' تاکید شود.
ما ضمن اعلام دفاع از فعالیت صنفی مستقل کارگران و معلمان، ادای احترام می کنیم به تمامی معلمان عضو کانون صنفی و کارگران عضو سندیکا که سالها فشار امنیتی و زندان و بازداشت را بخاطر دفاع از ساحت صنفی خود متحمل شده اند.
روز کارگر و روز معلم را گرامی می داریم و خود را در کنار این دو گروه می دانیم.

منابع کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور

@khamahangy

#بیگارورزی؛ جنگ میان کار و سرمایه تجمع اعتراضی کارگران هپکو اراک چهارشنبه 8 شهریور در مقابل ساختمان استانداری برگزار شد. @alayhe_bigarvarzi

متقتضیان کارمی‌توانند برای شرکت در #طرح_کاج (کارانه‌ی اشتغال جوانان)ثبت‌نام کنند.
اما بعد دوره‌ی کارورزی،جایی برای ثبت مشکلات وجود ندارد
کارفرما هیچ تعهدی برای استخدام کارورزان نخواهد داشت!
#بیگارورزی

طرح‌های اشتغال موقت دولت = ناامنی شغلی کارگران و دانشجویان
#همه_باهم_مقابل_بهره_کشی_از_نیروی_کار
#بیگارورزی

@alayhe_bigarvarzi
@students_fatigue