#محمد_حبیبی دیگر صرفاً یک نام برای دلالت بر یک فرد نیست بلکه مفهومی فراتر یافته است. در زمانه ای که کلمات در خدمت #سلطه هر روز بیش از پیش از مفهوم تهی می شوند و طوطی وار در اثر تکرارِ بی نهایتِ مرجعِ اقتدار درونی می شوند؛ نامِ محمد حبیبی معنایی دگر می یابد.
این واژه نه در اثر تکرار آن از طرف فلان رسانه یا مرجع بلکه به خاطر عمق پیام آن است که معنا می یابد .این واژه چنان هویتی می یابد که با معنای واژگانیِ این دو لغت در فرهنگ لغت ارتباطی ندارد. در این روزگارِ ناعدالتی ها واژه ی محمد حبیبی از سوی "ابژه های در تلاش برای سوژه شدن" به نشانه ای برای #استقامت در برابر #ناعدالتی و #ستم بازمعنا می گردد. معلمان و همه ی مخالفانِ ناعدالتی با این واژه #حس_های_انسانی، مبارزه جویانه، مقاومت دربرابر ساختارِ نابرابر را در درونشان بازتولید می کنند.
این واژه دیگر متعلق به یک فرد یاشخص نیست بلکه متعلق به دارنده ی هر زبان یا قلمی است که آنگاه که جاری می شود فریادی است امید بخش بر علیه آنچه که هست اما باید دگرگونه گردد. این واژه دلات بر واقعیتی نایاب دارد که هر آنکس که آن را تکرار می کند با آن سوژه گی را و بودن در ورای سلطه را برای لحظاتی لمس می کند!
"محمد حبیبی" نمادی است امیدبخش ورای این زندگی روزمره ی ماشینی که هر ذهن و دلی با آن حسی نامتعارف را تجربه می کند: رهایی!
Iran
