🌀بردگی مدرن در
استانبولروز گذشته انتشار کلیپ کوتاه و تکان دهنده ای در باره شرایط کار کارگران فرودگاه در حال احداث
استانبول، توجه بسیاری از کاربران فضای مجازی را به خود جلب کرد. جملات زیرنویس این تصاویر به روشنی گواه شرایط دردناکی است که کارگران این پروژه با آن مواجه هستند. گزارش اینگونه آغاز میشود:
« فرودگاه جدید
استانبول بزرگترین فرودگاهی است که تاکنون ساخته شده است، اما کارگری میگوید”با آنها هنگام کار مانند بردهها رفتار میکنند”. تاکنون حدود ۳۰ نفر از همکاران اش در این محل، جان باخته اند. آنها میگویند که آمار جان باختگان در واقع خیلی بیشتر است. به تازگی ۶۰۰ نفر از کارگران به خاطر شرکت در تظاهرات، دستگیر شده اند. دو نفر از کارگران می گویند که « ما هنگام کار زیر نظر پلیس و ارتش هستیم و احساس می کنیم که هر روز داریم به زندان می رویم.» نمایندگان کارگرها و ۲۷ کارگر در انتظار محاکمه در زندان هستند. بیشتر از ۳۲ هزار نفر در این محل کار می کنند...»
این گزارش کوتاه، تنها بخش کوچکی از شرایط کار و زیست کارگران در این کشور سرمایهداری را به تصویر کشیده است. واقعیت این است که ترکیه نیز مانند سایر کشورهای دنیا، تولیدات آن مبتنی بر روابط کالایی بوده و استثمار و بهره کشی اکثریت فرودستان توسط اقلیت صاحب سرمایه صورت میگیرد. کشتار کارگران در اول ماه مه در «میدان تقسیم» و یا مرگ دسته جمعی معدنچیان معدن «سوما» و بردگی آشکار هزاران کارگر در پروژه فرودگاه تازه تاسیس
استانبول، جز جدایی ناپذیر حاکمیت بورژوازی در این کشور است. به این اعتبار رویدادهای داخلی و مناقشات بین المللی و منطقه ای حزب حاکم «عدالت و توسعه» را نیر باید پیش از هر چیز بر بستر تقابل کار و سرمایه؛ روند سودآوری و انباشت سرمایه و بحران های ناشی از این پروسه مورد بررسی قرار داد. به عبارت دیگر، ادامه خفقان و سرکوب مخالفین در داخل و یا لشکچه بورژوازی ترکیه برای کسب بیشترین ارزش اضافی از نیروی کار مزدبگیران و تسهیل روند انباشت سرمایه، با دو مانع جدی روبرو است: یکم طبقه کارگر این کشور و دوم رقابت با دیگر قدرت های اقتصادی. این دو مولفه حزب حاکم را بر آن داشته که از هر طریق ممکن حقانیت اش برای ماندن در قدرت را به بورژوازی اثبات کند. پس حاکمیت از یک سو به شدیدترین وجه ممکن با کارگران معترض ومتشکل برخورد میکند تا بتواند قدرت اعتراض و سازمانیابی از آنها بگیرد و در نتیجه با کمترین دستمزد، شرایط کاری طاقت فرسا و برده وار را به آنها تحمیل کند. و از سویی دیگر ترکیه را وارد معادلات منطقه ای و کانون های بحران نموده تا بتواند در رقابتهای اقتصادی جای پایی را برای صاحبان سرمایه این کشور باز کند.
اینکه حزب حاکم عدالت و توسعه تا چه اندازه ای می تواند به اهداف خود برای مقبولیت بورژوازی دست پیدا کند، به کشمکش های طبقاتی در این کشور بستگی دارد. اما تصویری که از زندگی برده وار کارگران فرودگاه در حال ساخت
استانبول به نمایش گذاشته شده، بار دیگر نشان داد که چگونه سرمایه تمامی ارزش های انسانی را لگدمال میکند. این در حالی است که سرعت تکنولوژی و پیشرفت بشر برای دستیابی به امکانات زندگی، به طرز خارق العادهای رشد کرده است.
شرایط کار و زیست اکثریت فرودستان در جهان سرمایهداری و برای نمونه وجود یک میلیارد فقیر، بار دیگر تناقضات این مناسبات را نشان می دهد. به نظر میرسد امروز هم این پیام «روزا لوکزامبورگ» سوسیالیست آلمانی به قوت خود باقی است: او صد سال پیش و در ابتدای قرن بیستم اعلام کرد که در برابر بشریت دو گزینه وجود دارد: سوسیالیسم و یا بربریت!
✍ خسرو غلامی - بیستم مهرماه ۱۳۹۷
کانال تجربه نوشتن
https://t.me/khamahangy/13534