بعد از اینکه جونگکوک تمام قضایا رو داشت تعریف میکرد ، حالت چهره جیمین داشت هررفته کمرنگتر میشد و بیشتر‌ اخم میکرد و یهو دستش رو برد بالا که جونگکوک حرفشو قطع کنه ولی اون اصن نگاهی به جیمین نمیکرد و همینطوری با ذوق و شوق داشت ادامه میداد ، جیمین هوفی کشید و یه ضربه نسبتا محکم به پشت کله جونگکوک کوبید و بعدش با دستاش صورتش رو پنهان کرد و آهی کشید ، جونگکوک همینطوری شوک شده بود نکنه زیاده روی کرده بوده یا چیزی از قلم انداخته باشه "هیونگ؟ چیزی شده؟" جیمین نیم نگاهی بهش‌انداخت و انگشت اشاره اش رو سمتش گرفت و گفت :"کوک...هرچی که تا الان گفتی اوکی ولی برام یه سوال شده...تو فقط جزئیات چهره و عکس العمل و اینکه چه خوش صداش رو گفتی...هیچ شماره ای نگرفتی؟" جونگکوک از خجالت خنده ریزی کرد :"هیونگ...چجوری ازش میپرسیدم اخه..ما خیلی اونقد همو نمیشناسیم که بخوام شمارشو بگیرم.." "نه په میخوای از دور همینطوری عین شازده های برباد رفته نگاش کنی...کوک سالمی دیگه ؟" تا جونگکوک خواست جواب بده گوشیش زنگ خورد و بلافاصله جواب داد "بله؟" "اوه جونگکوک..انتظار نداشتم زود جواب بدی ..حالت چطوره همینطور اون کوتوله؟"جونگکوک خنده بلندی کرد و گفت "همه چی مرتبه نامجون هیونگ ، جانم کاری داشتی؟ همه چی رو به راهه؟" نامجون سرفه ای کرد و با استرسی که توش معلوم بود "راستش کوک...میخواستم اول به جیمین بگم ولی خب من میدونم اون نمیخواد خودشو وارد قضیه سه سال پیش بکنه برای همین اومدم به تو بگم ..حقیقتش بیمارستانم الان و خودم طوریم نشده ولی شوگا...اون وضعیتش خوب نیست...نمیدونم کی اوردتش ، چجوری اوردنش ، اصن...خدای من... فقط میتونم بگم شانس اورد..خدا بهش رحم کرد که تونست از اون تصادف جون سالم به در ببره ولی اینکه دکترا میگن ما نمیتونیم از الان چیز مطمئنی رو بگیم این منو میترسونه...میتونی...میتونی یه جوری جیمینو راضیش کنی که بیاد؟ شوگا بهش نیاز داره...من میدونم اون پسر لجبازه به تمام معناست...ولی میفهمم قلبش هنوزم پیش جیمینه..میدونم که تو هم اینو میدونی.." جونگکوک نفس عمیقی کشید و دستی به صورتش کشید ، انتظار این همه خبر رو توی یه تلفن رو نداشت و براش سنگین بود ، نگاهی به جیمین کرد که نگاهش روی کتاب بود و با دقت داشت میخوند ، خیلی اروم و زمزمه وار جواب نامجون رو با یه باشه تمام تلاشمو میکنم داد ، قرار بود به جیمین چجوری بگه؟