― Мен сизга севиб эмас, онамнинг ҳоҳишларига кўра турмушга чиққанман,―деди у эрининг кўзларига тик қараб.―Бундан буёғига сиз билан яшамайман. Чунки ҳақиқатан ҳам бошқа одамни яхши кўриб қолдим.Ўша одам―менинг бир умр излаган севгим. Биз иккимиз ҳам оиламиздан ажрашиб, бирга яшашга қарор қилдик. ―Сени уриб ўлдиришга ҳам ҳаққим бор. Лекин мен бундай қилмайман. Қўлимни сенга теккизиб, ифлос қилмайман. – Илҳом ижирғаниб, жойидан туриб кетди.―Лекин буёғига энди сен билан яшамайман. ―Дилором, нималар деяпсан?―Одилбек жойидан сакраб туриб, синглисига яқинлашди. Беихтиёр қўллари мушт бўлиб тугилди.― Яна бир марта қайтар-чи. Икки болали аёлсан,энди севгига бало борми? ―Одилжон, ―Дилбар опа ўғли қизини уриб юбориши мумкинлигидан қўрқиб, жойидан туриб кетди. – Тўхта... 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇